Εχει τελειώσει το «λίπος» των εταιριών, διαμηνύει ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Φόβοι για νέο κύμα λουκέτων λόγω έλλειψης ρευστότητας και καθυστερήσεων στις πληρωμές Δημοσίου. Το δρόμο του… Grexit επιλέγει σειρά υγιών εταιριών.
Πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν οι απανωτές δηλώσεις για τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, τις “κόκκινες γραμμές” και τα τελεσίγραφα εξελίσσεται το τελευταίο επεισόδιο παραγωγικής απίσχνασης της χώρας χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται, υποστηρίζουν παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου.
Στελέχη της αγοράς επαναλαμβάνουν ολοένα και συχνότερα πως τα στοιχεία των τελευταίων μηνών, που δεν συνδέονται χρονικά με τη σημερινή κυβέρνηση, δείχνουν πως επιταχύνεται η φυγή παραγωγικών και άλλων υγιών επιχειρήσεων προς το εξωτερικό, με μεγάλο αριθμό εταιρειών να στεγάζεται πλέον σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Αυστρία, ακόμα και η Ολλανδία. Πρόσφατο παράδειγμα, η αναγκαστική μετακόμιση μικρής βιομηχανίας μηχανολογικών εξαρτημάτων στην Αυστρία.
Για κάθε μία “Βιοχάλκο” που αναγκάζεται να αλλάξει έδρα, υπάρχουν άλλες δέκα μικρότερες ελληνικές επιχειρήσεις που εγκαταλείπουν τη χώρα, υποστηρίζουν οι επιχειρηματίες. Ενας από αυτούς αναρωτιέται αν κατά την πρόσφατη επίσκεψή τους στη Ρωσία, τα κυβερνητικά στελέχη ενημερώθηκαν πως μια ισχυρή ελληνική βιομηχανία αλουμινίου έχει μεταφέρει τη δραστηριότητά της εκεί τα τελευταία χρόνια. Τον ίδιο δρόμο, της εξόδου, φαίνεται πως ετοιμάζονται να επιλέξουν και κάποιες από τις λίγες επιχειρήσεις που κρατιούνται ακόμα όρθιες.
Η τελευταία πράξη του δράματος, με την καταστροφή της όποιας παραγωγικής βάσης έχει απομείνει από την σχεδόν επταετή κρίση, συνοδεύεται και από νέο γύρο λουκέτων εξαιτίας και των πολυετών καθυστερήσεων στην αποπληρωμή υποχρεώσεων του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις, φαινόμενο που έχει ενταθεί τον τελευταίο καιρό.
Κορυφαίο παράδειγμα ο αναπτυξιακός -επενδυτικός νόμος όπου εκκρεμούν πληρωμές από το 2011 με αποτέλεσμα να στραγγαλίζονται ακόμα και υγιείς εταιρείες που περίμεναν τα συγκεκριμένα κεφάλαια χωρίς ποτέ να τα λάβουν.
Με αποφάσεις προηγούμενων ηγεσιών του υπουργείου Οικονομίας (Ανάπτυξης) είχε λάβει τις κρατικές ενισχύσεις επιλεγμένος αριθμός επιχειρήσεων, αλλά στις σχετικές υπηρεσίες φτάνουν πλέον επιστολές με εκκλήσεις από επιχειρηματίες που δηλώνουν πως βρίσκονται στα πρόθυρα της καταστροφής.
Η εικόνα απόλυτης ασφυξίας και αδιαφορίας για την τύχη του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας αποτυπώνεται και στα στοιχεία για τα “κόκκινα δάνεια” τα οποία αυξάνονται το 2015 με ρυθμό περί το ένα δισεκατομμύριο ευρώ το μήνα. Στο πρώτο τρίμηνο του έτους διαμορφώθηκαν κοντά στα τρία δισ. ευρώ.
Οι εικόνες …νεκροταφείου στα υποκαταστήματα των τραπεζών, αρκετά από τα οποία κλείνουν τμήματα που απευθύνονταν προς τις επιχειρήσεις, έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ. “Μπορεί να μην ανακοινώνονται μεγάλα κανόνια, αλλά περιπτώσεις όπως της Χαλυβουργικής (σ.σ. ανακοίνωσε εθελούσια έξοδο προ ημέρων) δείχνουν πως το όποιο “λίπος” έχουν πλέον οι επιχειρήσεις τελειώνει” λένε στην αγορά.
“Την ίδια στιγμή που προωθείται σειρά ρυθμίσεων για την επαναπρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και προνομιούχες κατηγορίες προσωπικού, ουδείς ασχολείται με την επιδείνωση των συνθηκών στην αγορά που οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση της ανεργίας” υποστηρίζει ο επικεφαλής μικρής ελληνικής εταιρείας. Οπως λέει, “το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης επικεντρώνεται εσχάτως στη διαμάχη με τους εργαζομένους στα μεταλλεία Κασσάνδρας, ενώ επικεφαλής της επιτροπής για τη μείωση του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία είναι ο γενικός γραμματέας Γιάννης Τόλιος ο οποίος αρθρογραφεί για την “επέκταση των ΔΕΚΟ”, δηλαδή την κρατικοποίηση βιομηχανικών ομίλων και την επανακρατικοποίηση εταιρειών όπως ο ΟΤΕ”.
Παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου, εμφανίζονται να συμφωνούν με επιλογές της κυβέρνησης, όπως οι εξαγγελίες του υπουργού Οικονομίας Γιώργου Σταθάκη για στήριξη εξαγωγικών πρωτοβουλιών ως αντίδοτο στη συνήθη βουτιά των εταιρειών στα (άδεια πλέον) κρατικά ταμεία. Επισημαίνουν, όμως, πως όταν στερούνται πλέον και της στοιχειώδους ρευστότητας (π.χ. το δημόσιο οφείλει, από εγκεκριμένες πληρωμές, περί 500 εκατ. ευρώ στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους και άλλα τόσα στις μικρότερες εταιρείες) ή αδυνατούν να εξασφαλίσουν εγγυήσεις, δε μπορούμε να μιλάμε για εξαγωγικό προσανατολισμό.
Στο ίδιο κλίμα κινήθηκαν και οι επισημάνσεις εκπροσώπων των κοινωνικών εταίρων κατά την πρόσφατη συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας. Οπως υποστήριξαν, στην κυβέρνηση πιστεύουν πως αρκεί μία εγκύκλιος για την αύξηση του κατώτατου μισθού, χωρίς παράλληλα μέτρα ενίσχυσης της οικονομίας. “Η θεσμοθέτηση υψηλότερων αμοιβών και άλλων αμφιλεγόμενων διοικητικών μέτρων, μπορεί να διογκώσει περαιτέρω την αδήλωτη εργασία και εισφοροδιαφυγή, ενώ θα επιβαρύνουν τις συνθήκες λειτουργίας πολλών επιχειρήσεων και θα αποτρέψουν την προσέλκυση επενδύσεων” τόνισαν οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ.