του Γ. Δελαστίκ
Πλήρης αναμένεται και σήμερα ο νέος διασυρμός της Βουλής, με δράστες τους ηγέτες των κομμάτων της συγκυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη!
Ανατριχιαστικές είναι οι πληροφορίες που διοχετεύονταν χθες από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ αναφορικά με το πώς σκέπτονται οι ηγέτες τους να μεθοδεύσουν τους τρόπους ψηφοφορίας για την παραπομπή ή όχι σε προανακριτική επιτροπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, του Ευάγγελου Βενιζέλου, του Γιώργου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου.
Εμείς προτιμούμε να μην πιστέψουμε τίποτα από όσα φρικτά ακούγονται και να κάνουμε υπομονή λίγες ώρες ακόμη ώστε να διαπιστώσουμε εμπράκτως τι θα επιλέξουν οι τρεις κυβερνώντες αρχηγοί. Το μόνο που πάντως φαίνεται να αποκλείουν κατηγορηματικά είναι η πάγια διαδικασία που ακολουθεί το Κοινοβούλιο σε παρόμοιες περιπτώσεις. Να στηθούν δηλαδή τέσσερις κάλπες, όσοι και οι προτεινόμενοι προς παραπομπή, και ο κάθε βουλευτής να ρίξει μυστικά την ψήφο του υπέρ ή κατά της παραπομπής ενός εκάστου εκ των τεσσάρων κρινομένων. Ακριβώς την προβλεπόμενη μυστικότητα της βουλευτικής ψήφου είναι αποφασισμένοι να καταργήσουν στη συγκεκριμένη περίπτωση οι κυβερνώντες!
Ο λόγος είναι απλούστατος: Αν η ψηφοφορία είναι μυστική, δεν αποκλείεται καθόλου πολλοί ή λίγοι βουλευτές της ΝΔ, ακόμη και εσωκομματικοί του αντίπαλοι στο ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής του Ευ. Βενιζέλου! Ακόμη πιθανότερο είναι κατά δεκάδες βουλευτές από πολλές πτέρυγες της Βουλής να ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής του Γιώργου Παπανδρέου. Ενώ όμως σε περίπτωση παραπομπής του Γ. Παπανδρέου ελάχιστοι είναι εκείνοι ακόμη και μέσα στο ΠΑΣΟΚ που θα θλίβονταν -αντιθέτως, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού θα πανηγύριζε και η κυβέρνηση θα κέρδιζε πόντους-, η περίπτωση του Ευ. Βενιζέλου είναι διαμετρικά αντίθετη. Οχι μόνο η παραπομπή του, αλλά ακόμη και η αποφυγή της για λίγες ψήφους θα είχε σοβαρότατες πολιτικές συνέπειες.
Η αποκάλυψη ότι δεκάδες βουλευτές των κυβερνώντων κομμάτων ή και κάποιοι του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν υπέρ της παραπομπής του Ευ. Βενιζέλου, θα διερρήγνυε οριστικά και αμετάκλητα τις σχέσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά. Θα λάμβανε χώρα μάλιστα μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό κλίμα, που ο Αντώνης Σαμαράς θα ήταν αδύνατον να συγκροτήσει κυβέρνηση με πυρήνα το κόμμα του.
Ακρως αμφισβητήσιμο θα ήταν και το ενδεχόμενο να σχηματιστεί οποιαδήποτε μνημονιακή κυβέρνηση, εναρμονισμένη με τις εντολές της Γερμανίας εκ των προτέρων. Είναι συζητήσιμο φυσικά τι είδους πολιτική θα είχε τα περιθώρια να ασκήσει στις παρούσες συνθήκες μια άλλη κυβέρνηση, αλλά την τριανδρία Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη την ενδιαφέρει πρωτίστως να συνεχίσει να κυβερνά η ίδια και όχι ο πρώτος από πρωθυπουργός να καταντήσει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι να τον καθαιρέσουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, ο δεύτερος να βρίσκεται αντιμέτωπος ακόμη και με τα κάγκελα της φυλακής και ο τρίτος να επαιτεί την πολιτική μεγαλοψυχία του Αλέξη Τσίπρα για να παρασιτήσει ως «τσόντα» και στη διάδοχη πολιτική κατάσταση.
Δεν έχει καμία απολύτως διάθεση επομένως ο Αντώνης Σαμαράς να θυσιάσει την πρωθυπουργία και την εξουσία επειδή ο άλφα ή ο βήτα νεοδημοκράτης βουλευτής θέλει να βάλει φυλακή τον Βενιζέλο ή τον Παπανδρέου. Είναι αποφασισμένος να τους σώσει, για τον απλούστατο λόγο ότι μόνο έτσι μπορεί να σώσει την πρωθυπουργία του και την παραμονή του στην εξουσία.
Από τη στιγμή δε που αν γίνει μυστική ψηφοφορία δεν μπορεί να ελέγξει τους βουλευτές του, θα επιλέξει μια διαδικασία που θα τους υποχρεώνει ουσιαστικά να ψηφίσουν φανερά με ποινή τη διαγραφή τους, αν δεν συμμορφωθούν με την εντολή του αρχηγού τους. Θα ήταν βέβαια πολύ διασκεδαστικό να διαγράψει από τη ΝΔ ο Αντ. Σαμαράς δεξιούς βουλευτές για να υπερασπιστεί τον… Βενιζέλο και τον Παπανδρέου, αλλά ακόμη κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, πράγμα όχι πιθανό, τελικά θα συνιστά ασήμαντο γεγονός που γρήγορα θα ξεχαστεί.
Οσο για την καταρράκωση και απαξίωση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, πολλοί είναι πλέον αυτοί που δεν αισθάνονται σεβασμό προς τη Βουλή και τους βουλευτές. Υπό το πρίσμα αυτό, ένας εξευτελισμός παραπάνω του Κοινοβουλίου δεν συνιστά και καμιά ανεπανόρθωτη ζημιά, σκέπτονται ίσως και με το δίκιο τους οι ταγοί της χώρας.