Στα «ψιλά γράμματα» των αρχείων που βρίσκονται στην λίστα Λαγκάρντ, κρύβονται αρκετοί από τους ενόχους της μεγάλης απάτης που εξανέμισε δεκάδες δις Ευρώ (σε τότε αξίες), γεμίζοντας τραπεζικούς λογαριασμούς υπεράκτιων εταιρειών στην Ελβετία και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους.
Οι περιβόητοι «αχυράνθρωποι» της λίστας σέρνουν πίσω τους μία σειρά πράξεων, αντίκλητων και υπεράκτιων εταιρειών όπου κρύβεται και το «ζουμί». Οι περιβόητοι λογαριασμοί των «λίγων ωρών», αυτοί δηλαδή που άνοιξαν και έκλεισαν αυθημερόν, κρύβουν πίσω τους μεταφορές χρημάτων από offshore και αναλήψεις σε βαλίτσα κατά τα πρότυπα της Siemens.
Η offshore που είχε κερδίσει ποσά πουλώντας π.χ. «Γενική Αποθηκών», έστελνε τα λεφτά σε λογαριασμό αχυρανθρώπου στην Ελβετία, ο τελευταίος αυθημερόν τα «σήκωνε» δίνοντας τα στον πολιτικό, τον μεγαλοτραπεζίτη ή τον παράγοντα που κρυβόταν πίσω από την συναλλαγή. Ο λογαριασμός έκλεινε την ίδια μέρα, η τράπεζα κρατούσε το ποσοστό της όπως και ο αχυράνθρωπος και έτσι συντελείτο το έγκλημα.
Το μαύρο πολιτικό χρήμα πίσω από funds
Άλλος ένας τρόπος που ξεπλύθηκε το χρήμα της ληστείας αλλά και αυτό των εξοπλιστικών και της Siemens, ήταν η περιβόητη επένδυση και διαχείριση χρηματοπιστωτικών σχημάτων. Σε έναν λογαριασμό μεγάλου μεγέθους, μπορεί λ.χ. να φαίνεται ως διαχειριστής ένας απλός υπάλληλος επενδυτικού οίκου.
Εάν κάποιος ανοίξει το «αρχείο», βρίσκει πίσω συνδιαχειριστές κάποια περίεργα funds φορολογικών παραδείσων. Εάν θυμηθούμε την περίπτωση της Siemens, λέγεται ότι οι μίζες που μοιράζονταν από τους Μιχάλη Χριστοφοράκο και Χρήστο Καραβέλλα, ξεκινούσαν από εταιρείες στον Παναμά.
Με τον ίδιο τρόπο, ένας μεγαλόσχημος πολιτικός ή μία οικογένεια, μπορεί να αγόραζε μετοχές μέσω μίας τέτοιας offshore και να εισέπραττε τα κέρδη με τον ίδιον τρόπο.
Στην συνέχεια, επανεπένδυε αυτά τα λεφτά σε fund της ίδιας προέλευσης (λ.χ. Παναμάς, κλπ.) το οποίο με την σειρά του έμπαινε σε «μικτό επενδυτικό σχήμα» με παρόμοια funds στην Ελβετία. Με αυτόν τον τρόπο, χανόντουσαν τα ίχνη του πολιτικού αφού όλη η διαχείριση περνούσε από τρία διαφορετικά στάδια.
Το fund της Ελβετίας, το fund του Παναμά και την offshore του επίορκου. Όμως ο ίδιος, με μία απλή εντολή, μπορούσε να κάνει ανάληψη ή κίνηση του λογαριασμού παραμένοντας αόρατος, ενώ τα λεφτά του παρέμεναν στο σίγουρο «λιμάνι» της Ελβετίας.
Οι μίζες και οι «νταβατζήδες»
Στο στόχαστρο βρίσκονται και οι μεγάλοι λογαριασμοί κατασκευαστή που η έρευνα κατέδειξε ότι προέρχονται από το χρηματιστήριο. Ως γνωστόν κανένας Έλληνας εργολάβος δεν πήρε έργο 100 εκατομμυρίων στην… Ζυρίχη.
Εδώ διαφαίνεται και εμπλοκή μεγαλοτραπεζιτών αφού πολλά «σαπάκια» κατασκευαστικών έλαβαν πακτωλούς χρημάτων από τις τράπεζες, σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, αλλά σήμερα δεν διαθέτουν ούτε μπουλντόζα. Οι κινήσεις αυτών των λογαριασμών μπορεί να οδηγήσουν σε τραπεζικά στελέχη ή πολιτικούς προϊσταμένους που έδωσαν εντολές για τέτοιες «επενδύσεις».
Συμπερασματικά, η πραγματική αρχή του τέλους της ελληνικής οικονομίας ήταν αυτό το σκάνδαλο αφού στέρησε από την αγορά και τα νοικοκυριά ζεστό χρήμα, που φυγαδεύθηκε στο εξωτερικό. Οι ασύδοτοι διορισμοί, τα φακελλάκια και η μικροφοροδιαφυγή, μπορεί να είναι ηθικά και ποινικά κολάσιμες καταστάσεις, ωστόσο, δεν κατέστρεψαν κάποια οικονομία αφού τα λεφτά της διορισμένης καθαρίστριας ή του φοροφυγά ταξιτζή έμεναν στην εντόπια αγορά.
Είναι καιρός οι αρχιερείς της διαπλοκής να λογοδοτήσουν για τα διαχρονικά τους εγκλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι σκοτεινές προσωπικότητες εκείνης της εποχής παρέμειναν στα ηνία του τραπεζικού συστήματος και της οικονομικής πολιτικής, παρά τις εναλλαγές κυβερνήσεων.
Εξακολουθείς να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις;