Σε ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή βρίσκεται η Ελλάδα αυτή την περίοδο καθώς αν και η κυβέρνηση δημοσίως εστιάζει στην επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης με την τρόικα και στην εκταμίευση της δόσης των 4,2 δισ. και της επιστροφής των 1,5 από την ΕΚΤ. Στην πραγματικότητα κυβέρνηση και τρόικα δεν λένε όλη την αλήθεια, αν και έχουν ξεκινήσει να “ψελλίζουν” περισσότερα…
Του Χρήστου Φράγκου
Η έλευση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και του Αμερικανού ομολόγου Τζακ Λιου στην Αθήνα είναι χαρακτηριστικές τις κατάστασης που διαμορφώνεται και της κρισιμότητας των στιγμών. Η επίσημη επίσκεψη του Ιταλού πρωθυπουργού, Ενρίκε Λέτα όμως δείχνει ότι ο πολιτικός χρόνος εξαντλείται.
Η έκθεση της Κομισιόν που αναγνωρίζει το χρηματοδοτικό κενό, η ισορροπιστική δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ,ο ξαφνικός “έρωτας” του Γιάννη Στουρνάρα με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και οι δηλώσεις περί διάλυσης της τρόικας από την αντιπρόεδρο της Κομισιόν, σκιαγραφούν ένα εκρηξιγενές σκηνικό.
Κάτω από αυτό το πρίσμα τα όσα η κυβέρνηση απαντά δημοσίως για την κατάσταση της οικονομίας και τα όσα περιγράφουν οι εκθέσεις για τις προοπτικές είναι μάλλον επουσιώδη και δεν καλύπτουν τα όσα διαδραματίζονται στα παρασκήνια. Οι δημόσιες δηλώσεις στοχεύουν -ξεκάθαρα πλέον- στον εφησυχασμό της κοινής γνώμης ώστε να μην προστεθούν νέες μεταβλητές στην ήδη δυσεπίλυτη εξίσωση.
Ενόσω οι πολιτικές διεργασίες για την επόμενη μέρα της κρίσης χρέους και το ρόλο της Ελλάδας στις εξελίξεις βρίσκονται σε εξέλιξη, κινήσεις στην τραπεζική και επιχειρηματική σκακιέρα αποκαλύπτουν σκληρά παζάριακαι σε άλλους χώρους.
Η προφυλάκιση Ρέστη, η διάσπαση της Probank και η επιτάχυνση των capital action plan των τραπεζών δείχνουν ότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν.
Σε αυτό το πλαίσιο μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το δημοσίευμα των Financial Times που επαναφέρει το ζήτημα του Grexit, με τον αρθρογράφο να επισημαίνει ότι οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται τώρα στην Ελλάδα είναι αυτές που θα την κάνουν ανταγωνιστική εκτός Ευρωζώνης.
Αν σε αυτά συνυπολογιστεί και η έκθεση-πρόταση της Κεντρικής Τράπεζας της Πολωνίας στα πλαίσια της Bank for International Settlements, για τη διάλυση της Ευρωζώνης, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι το διακύβευμα είναι υψηλό και σίγουρα όχι όπως το περιγράφει η κυβέρνηση.