Όπως ακριβώς λειτούργησε η Ειρηνοδίκης Αθηνών κ. Σταυρούλα Κουτρουβίδα, κρίνοντας αντισυνταγματικούς τους νόμους του μνημονίου, έτσι ακριβώς θα έπρεπε να λειτουργεί μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη με «Δ» κεφαλαίο.
Ειδικότερα, η με αρ. 599/2012 απόφαση του Ειρηνοδικαίου Αθηνών αναφέρει ότι, τόσο ο νόμος 3833/2010 που αφορά τα επείγοντα μέτρα αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης, όσο και ο νόμος 3845/2012 για τα μέτρα εφαρμογής του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της Ζώνης του Ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό ταμείο (ΔΝΤ), είναι αντίθετοι στα άρθρα 4, 22, 23, 25, 28 και 106 του Συντάγματος, στο άρθρο 11 της ΕΣΔΑ και στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας 151/1978 και 14/1981.
Είναι γνωστό ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε προ καιρού αποφασίσει εντελώς αντίθετα, ότι δηλαδή…. το μνημόνιο είναι συνταγματικό. Σύμφωνα λοιπόν με το δικό μας δικαιακό σύστημα, δικαίωμα του ΣτΕ ήταν να αποφασίσει έτσι όπως αποφάσισε, ενάντια σε όλες τις απόψεις των νομικών της χώρας, όπως και δικαίωμα και του Ειρηνοδικείου ήταν να αποφασίσει, έτσι όπως αποφάσισε. Δηλαδή το κάθε δικαστήριο της χώρας μπορεί να κρίνει έναν νόμο συνταγματικό και την ίδια στιγμή κάποιο άλλο δικαστήριο να κρίνει τον ίδιο νόμο αντισυνταγματικό. Είναι το γενικό πνεύμα της χαλαρότητας που υπάρχει στη χώρα μας. Αυτή η χαλαρότητα έχει ως αποτέλεσμα, τίποτα να μην αλλάζει ούτε να ταράζει το σάπιο πολιτικό μας σύστημα, το οποίο θα εξακολουθήσει να λειτουργεί αυτονομημένο και αυταρχικά, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων την όποια δικαστική απόφαση. Περί αυτού στην ουσία πρόκειται. Δηλαδή εξασφαλίζεται πλήρης ασυδοσία και μη έλεγχος της Εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τίθεται επομένως το ερώτημα. Ωραία το Ειρηνοδικείο έκρινε το μνημόνιο αντισυνταγματικό. Ε, και λοιπόν; Το μνημόνιο εξακολουθεί να είναι εκεί, να μας δεσμεύει και να μας εξαθλιώνει όλους.
Γι’ αυτό ακριβώς θα πρέπει να υπάρξει, αυτό που εισηγούμαστε εδώ και πολύ καιρό και το οποίο δεν θέλουν ούτε καν να ακούσουν οι πολιτικοί, δηλαδή Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στην Ελλάδα, όπως υπάρχει σε όλα τα πολιτισμένα κράτη που σέβονται τον εαυτό τους, το οποίο θα συγκροτείται με κλήρωση από ανώτατους δικαστές, καθηγητές νομικών σχολών και δικηγόρους και το οποίο θα κρίνει σε περίπτωση που ανακύπτει θέμα αντισυνταγματικότητας ενός νόμου.
Το πλεονέκτημα που έχει το κληρωτό Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο είναι διπλό. Αφενός δεν καθορίζονται οι αποφάσεις του από την εκάστοτε κυβέρνηση, αφετέρου, από τη στιγμή που θα κριθεί ένας νόμος αντισυνταγματικός, τότε αυτός καταργείται αυτόματα οριστικά και δεν ισχύει πλέον για κανέναν πολίτη. Αντίθετα με το αστείο νομικό σύστημα που έχουμε σήμερα, έπειτα από την πιο πάνω απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, το μνημόνιο εξακολουθεί, παρότι κρίθηκε αντισυνταγματικό να ισχύει και να μας δεσμεύει όλους μας.
Αυτό, ελπίζουμε να το αντιλαμβάνεστε όλοι τώρα πια, είναι το αστείο δικαιακό μας σύστημα, το οποίο λειτουργεί ως βαστάζος της εκάστοτε Εκτελεστικής εξουσίας.
Κοινωνική Δικαιοσύνη δεν πρόκειται να υπάρξει στην Ελλάδα, εάν πρώτα δεν υπάρξει σωστό και δίκαιο δικαιακό σύστημα.
Πέτρος Χασάπης
[sc:Πηγή id=”http://hassapis-peter.blogspot.gr/2012/07/blog-post_2661.html” ]