Σε υψηλά επίπεδα παραμένει ακόμη το ποσοστό των δανείων που καθίστανται εκ νέου μη εξυπηρετούμενα μετά τη ρύθμισή τους από τις τράπεζες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή τη στιγμή κατά μέσο όρο το 40% των δανείων που ρυθμίζονται, μετά από λίγους μήνες «ξανακοκκινίζουν», καθώς οι δανειολήπτες δεν είναι σε θέση να πληρώσουν ούτε τις μειωμένες δόσεις.
Σημειώνεται ότι το ποσοστό αυτό ήταν υψηλότερο πριν από ένα χρόνο και έχει πέσει σε αυτά τα επίπεδα, καθώς οι τράπεζες έχουν γίνει πιο γενναιόδωρες στις ρυθμίσεις τους.
Ωστόσο, διατηρείται ακόμη σε επίπεδα μη βιώσιμα για τον κλάδο, καθώς στόχος των τραπεζών είναι να πέσει στα επίπεδα του 10% -20%.
Αυτό προϋποθέτει τη σταθεροποίηση της οικονομίας, η οποία θα ανακόψει τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των δανειοληπτών.
Οι τύποι των ρυθμίσεων
Αυτό θα καταστεί εφικτό με την προώθηση μακροπρόθεσμων ρυθμίσεων. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν τα εξής:
1) Μείωση Επιτοκίου: Μείωση του επιτοκίου ή του επιτοκιακού περιθωρίου.
2) Παράταση Διάρκειας: Επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου (δηλαδή μετάθεση της συμβατικής ημερομηνίας καταβολής της τελευταίας δόσης του δανείου).
3) Διαχωρισμός Οφειλής (“Split Balance”): Διαχωρισμός της οφειλής του δανειολήπτη σε δύο τμήματα (“tranches”):
i) το τμήμα του δανείου, το οποίο ο δανειολήπτης εκτιμάται ότι μπορεί να αποπληρώνει, με βάση την υφιστάμενη και την εκτιμώμενη μελλοντική ικανότητα αποπληρωμής του, και
ii) το υπόλοιπο τμήμα του δανείου, το οποίο τακτοποιείται μεταγενέστερα, με ρευστοποίηση περιουσίας ή άλλου είδους διευθέτηση, η οποία συμφωνείται εξ αρχής από τα δυο μέρη.
4) Μερική Διαγραφή Οφειλής: Οριστική διαγραφή μέρους της συνολικής απαίτησης του ιδρύματος, ώστε η εναπομένουσα οφειλή να διαμορφωθεί σε ύψος που εκτιμάται ότι είναι δυνατό να εξυπηρετηθεί ομαλά.