Την έλλειψη ευαισθησίας των αρχών και την αδικία που υφίσταται λίγο μετά το αίτημα για συνταξιοδότηση καταγγέλλει πολίτης στη zougla.gr.
«Ονομάζομαι Κωνσταντόπουλος Νίκος και είμαι τεχνικός στη ΔΕΗ. Είμαι χήρος από το 2002 και μεγαλώνω ολομόναχος τα δύο ανήλικα παιδιά μου. Είμαι 50 ετών. Έχω συνολικό χρόνο ασφάλισης 28 χρόνια (ΔΕΗ 21 χρόνια και 7 χρόνια ΙΚΑ). Το 2010 είχα 26 χρόνια ασφάλισης και ανήλικα παιδιά.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν μου τον ν. 3863 και τις οδηγίες που δίνονται στην υπ. αριθμό 33384/2415/4-1-2011 εγκύκλιο της Γ.Γ.Κ.Α. που αφορά τη συνταξιοδότηση μητέρων και χήρων πατέρων με ανήλικα παιδιά, υπέβαλα αίτηση συνταξιοδότησης στον ΟΑΠ-ΔΕΗ.
Με μεγάλη μου έκπληξη απορρίφθηκε, επειδή ήμουν ασφαλισμένος πριν από το 1983 και όχι μετά, όπως προβλέπουν τα πιο πάνω σχετικά.
Ρωτάω κάθε νοήμονα άνθρωπο:
α) επειδή δούλεψα παραπάνω, πρέπει να τιμωρηθώ;
β) είμαι λιγότερο χήρος από τους χήρους που έπιασαν δουλειά αργότερα
από εμένα;
γ) ποιο είναι το αιτιολογικό του νομοθέτη και της πολιτικής ηγεσίας;
δ) αν αυτό δεν είναι αδικία και παράλογο, τότε τι είναι;
ε) αυτή είναι η πρέπουσα ευαισθησία στις μονογονεϊκές οικογένειες
λόγω θανάτου;».
Ο Ν 2084/92 είναι όπως όταν βλέπεις από το αεροπλάνο τη μέρα και τη νύχτα. Από τη μια μεριά μαύρο, από την άλλη άσπρο χωρίς ενδιάμεσα χρώματα.
Από αρχής του νόμου ξέραμε ( ε καλά τώρα, δεν ξέραμε, θα έπρεπε να ξέρουμε όμως ) οτι οι ασφαλισμένοι μετά το 1993 θα αποτελούν μία ξεχωριστή οντότητα.
Έχουν άλλα δικαιώματα και άλλες υποχρεώσεις.
Στις διαφορετικές τους υποχρεώσεις όμως περιλαμβάνεται και ένα τεράστιο ποσό εισφορών που δεν το δίνουν οι παλαιοί ασφαλισμένοι.
Για έναν νέο ασφαλισμένο , σε όποιο ταμείο και αν είναι, η εισφορά αυξάνεται αυτεπαγγέλτως κάθε δύο χρόνια για τα πρώτα δέκα και σταματάει σε πολύ υψηλοτερη τιμή από όσο σε έναν παλαιό.
ΟΚ?