Είμαι μαλάκας

Είμαστε μαλάκες μια ζωή. Από τα ωραία χρόνια, προ κρίσης.
Μαλάκες, όπως μαλάκας ήταν αυτός που δεν αγόραζε το πιο μεγάλο αμάξι που μπορούσε να βρει (με δανεικά πάντα) γιατί δεν το είχε ανάγκη.
Όπως ήταν μαλάκας αυτός που δεν γούσταρε τα σκυλάδικα, που δεν την έβρισκε να πετάει λουλούδια σε μισόγυμνες πλατινέ τραγουδήστριες.
Μαλάκας, όπως αυτός που για ιδεολογικούς λόγους δεν έχωσε τα χέρια του μέσα στα σκατά της ρεμούλας και της επικρατούσας ιδεολογίας του πασοκισμού.
Μαλάκας όπως αυτός που δεν έβαλε βύσμα για τον στρατό γιατί δεν γούσταρε.

Μαλάκας όπως αυτός που δεν έγλυψε τον κώλο κάποιου βουλευτή για να βρεί δουλειά, γιατί ήθελε να κάνει κάτι με την αξία του και με τα χέρια του, κάτι που να είναι υπερήφανος για αυτό.
Μαλάκας όπως αυτός που δεν του άρεσαν τα Goody’s και τα McDonalds, αλλά προτιμούσε πιο παραδοσιακές συνταγές.
Μαλάκας όπως το πιτσιρίκι ηλικίας Λυκείου, που του άρεσε να διαβάζει βιβλία ή να ακούει Heavy Metal.
Μαλάκας, όπως αυτός που δεν έτρεξε στο Πανεπιστήμιο να γίνει πρόβατο της ΔΑΠ η της ΠΑΣΠ για σημειώσεις, πάρτυ, τσάμπα σφηνάκια, γκόμενες και μαθήματα που πέρασε με την γαλάζια ταυτότητα.
Μαλάκας όποιος δεν έβλεπε Θέμο ή Big Brother.
Μαλάκας όπως αυτός που έτρεχε σε πορείες αντί να τρέχει σε μαγαζιά με ρούχα.
Μαλάκας όπως αυτός που την έψαχνε, που προσπαθούσε να διαμορφώσει ταυτότητα πέραν αυτής που με το ζόρι προσπαθούσαν να του χώσουν στο κεφάλι.
Μαλάκας όπως αυτός που δεν ονειρεύοταν να γίνει ή γιατρός ή δικηγόρος ή πολιτικός μηχανικός μόνο και μόνο για να βγάλει λεφτά.

Μαλάκες τα παιδιά που πήγαν στην Βίλλα Αμαλίας με πλήρη συνείδηση ότι στην ουσία, πάνε να συλληφθούν και να δικάστουν.
Μαλάκας ο Καπετανόπουλος που δεν άντεξε να βλέπει έναν συνάνθρωπο να βασανίζεται και μίλησε.
Μαλάκας όποιος δεν έχει Facebook.
Μαλάκας όποιος έχει facebook και πρήζει τα αρχίδια των άλλων με «τα πολιτικά».
Μαλάκας όποιος δεν φεύγει από την χώρα του γιατί δεν γουστάρει να αφήσει τους τραπεζίτες και τα τσιράκια τους να κάνουν κουμάντο.
Μαλάκας όποιος δεν κοιτάει την πάρτη του. Μαλάκας όποιος δεν θέλει να κάνει «καριέρα».
Μαλάκας όποιος δεν φοράει γραβάτα.
Μαλάκας όποιος δεν ακολουθεί τη μόδα.
Μαλάκας όποιος δεν κάνει ότι του λένε.
Μαλάκας όποιος δεν έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους η τους μετανάστες.

Μαλάκας τελείως. Γιατί οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να είναι «κανονικός», να έχει τη ζωούλα του, να έχει την δουλίτσα του (λέμε τώρα). Να έχει την άκρη του, να έχει χώσει κάπου την συνείδηση του, να έχει την γυναίκουλα του, τα παιδάκια του, τους φίλους του να λένε ιστορίες από τα νιάτα του. Να τον κοιτάνε οι άλλοι και να τον λένε «επιτυχημένο» ή «καλό επαγγελματία» ή «ήσυχο άνθρωπο» σαν τον Καμπουράκη. Που δεν είναι μαλάκας, σίγουρα δεν θεωρεί τον εαυτό του μαλάκα. Αυτός πέτυχε στην ζωή, σαν έξυπνος που είναι. Έχει σήμερα την τίμια δουλειά του, κάνει ότι του λένε και λέει ότι του ζητάνε. Όταν ανοίγει το στόμα του, βγαίνει η φωνή των αφεντικών του. Έξυπνος. Με την νεοελληνική έννοια.

Με τη νεοελληνική έννοια λοιπόν, είμαστε μαλάκες και όχι “έξυπνοι”. Είμαστε ονειροπόλοι και όχι ρεαλιστές. Είμαστε αποτυχημένοι η losers και όχι επιτυχίες. Είμαστε χαζοί, καθυστερημένοι, απολιθώματα άλλων εποχών, αερολογούμε, δεν ζούμε στο παρόν, είμαστε λαϊκιστές, ταραξίες και βάνδαλοι, πρεζάκια και αλήτες, «χαμένη νεολαία» και αμόρφωτοι. Είμαστε μαλάκες. Μαλάκες που δεν ψάχνουμε να χωθούμε. Τελείως μαλάκες. Και είμαστε και υπερήφανοι για αυτό.

Προφήτης ο Μηλιώκας. Ήρθε η εποχή που μας λένε μαλάκες. Στα αρχίδια μας. Από τέτοιους ανθρώπους είναι τίτλος τιμής.