Δικαστικές αποφάσεις για μείωση ή ακόμα και μηδενισμό δόσεων που είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν δανειολήπτες οι οποίοι λόγω κρίσης δηλώνουν αδυναμία και καταφεύγουν στην Ελληνική Δικαιοσύνη, είναι πλέον πολλές. Εκείνο όμως που φέρνει τα πάνω – κάτω, καθώς εξουδετερώνει την βασική επιχειρηματολογία των τραπεζών ότι … «ας πρόσεχαν οι δανειολήπτες», είναι η αιτιολογία απόφασης που εκδόθηκε πριν λίγο καιρό στην Πάτρα.
Το σκεπτικό της απόφασης καθιστά υπεύθυνα τα πιστωτικά ιδρύματος και όχι τους δανειολήπτες για την κατανάλωση δανείων! Δηλαδή, στέλνει στη «γωνία» ισχυρισμούς του τύπου: «Ας πρόσεχαν» ή «Ας μην έκαναν αλόγιστη χρήση». Και μάλιστα ρίχνει ευθέως το βάρος των ευθυνών στις Τράπεζες αναφέροντας πως βρίσκονταν σε… «καθεστώς πιστωτικής ευφορίας»!
Η υπόθεση για την οποία γίνεται λόγος απασχόλησε προ μερικών μηνών όταν ζευγάρι εκπαιδευτικών της Πάτρας, με δύο ανήλικα παιδιά, δάσκαλος ο σύζυγος και καθηγήτρια η γυναίκα, προσέφυγαν στο Ειρηνοδικείο καθώς όφειλαν συνολικά περί τα… 380.000 ευρώ! Επρόκειτο για στεγαστικά και άλλης μορφής δάνεια. Το εισόδημά τους ανέρχεται στα 2.100 ευρώ αμφότεροι.
Στην κρίση κατέστη αδύνατο να ανταποκριθούν στην κάλυψη των δόσεων και των οφειλών προς τις τράπεζες. Το Δικαστήριο όμως μείωσε τη συνολική οφειλή στα μόλις 100.000 ευρώ δίνοντας μάλιστα χρονικό περιθώριο εξόφλησης τα… είκοσι χρόνια. Αλλά το σκεπτικό της απόφασης είναι εκείνο που ανοίγει τον δρόμο και για άλλους στην ίδια μοίρα…
Τι λέει το αιτιολογικό του Δικαστή
Σύμφωνα με το σκεπτικό του Δικαστικού Λειτουργού, οι δανειολήπτες δεν ευθύνονται για το ύψος των δανείων που έλαβαν. Διότι: πρώτον, οι Τράπεζες μπορούσαν να ελέγξουν το χαρτοφυλάκιο των αιτούντων και να μην επιτρέψουν υπερδανεισμό και δεύτερον, εάν τους έκριναν ακατάλληλους θα ‘πρεπε να μην τους εγκρίνουν τις δανειοδοτήσεις. Το κυριότερο όμως είναι στο τέλος.
Στο ότι: «Οι Τράπεζες χορηγούσαν δάνεια ενώ γνώριζαν τις δυνατότητες των αιτούντων, εβρισκόμενες σε καθεστώς πιστωτικής ευφορίας»!
Ως νομικά ορθή και εμπεριστατωμένη χαρακτήρισε την απόφαση ο συνήγορος Χρήστος Λιαρομμάτης, τονίζοντας πως: «για την υπερχρέωση δεν ευθύνονται οι δανειολήπτες αλά τα πιστωτικά ιδρύματα που έδιναν αφειδώς δάνεια».