Δικαίωση αγρότη με το νόμο για τα πανωτόκια-Ακύρωση διαταγής πληρωμής 174.000€

Μαθήματα ορθής απονομής δικαίου έδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Κατερίνης με την πρόσφατη υπ’ αρ. 45/13.2.2018 οριστική απόφασή του, με την οποία ακύρωσε διαταγή πληρωμής ποσού 174.000€, εφαρμόζοντας ορθά το αρθρ. 39 Ν. 3259/2004.  Η  υπόθεση αφορά αγρότη από την περιοχή Αιγινίου Πιερίας, ο οποίος είχε λάβει δάνεια από την ΑτΕ, για τα οποία  τού δήλωσε το 2004 η τράπεζα ότι δεν επηρεάζονται από το νόμο για τα πανωτόκια (Ν. 3259/2004) και το 2005 τον έβαλε να αναγνωρίσει και  να υπογράψει 10ετή  ρύθμιση  των υποτιθέμενων οφειλομένων δανείων του, ύψους 117.000€. Το ποσό της ρύθμισης με τους τόκους μέχρι το 2017 έφτασε στα 139.598,36€, οπότε καταγγέλθηκε και απαιτήθηκε ολόκληρο το ποσό.

Ο ίδιος αγρότης είχε λάβει το 2006 από την διάδοχο τράπεζα κι ένα άλλο αγροτικό δάνειο ύψους 25.000€, που το 2017 είχε φτάσει στα 28.914,83 €, οπότε καταγγέλθηκε κι απαιτήθηκε ολόκληρο το ποσό.

Από την τράπεζα εκδόθηκε το 2017 διαταγή πληρωμής για τα 139.598,36€ και για τα 28.914,83 €, συν δικαστικά έξοδα, συνολικά 174.731,39 €.

Σύμφωνα με την απόφαση, που έκανε δεκτό το σχετικό λόγο ανακοπής, η επιμέρους απαίτηση των 139.598,36€ προέκυψε από εσφαλμένο υπολογισμό των ληφθέντων κεφαλαίων του εν λόγω αγρότη. Αποδείχθηκε ότι αυτός πραγματικά είχε λάβει από το 1983 μέχρι και το 1997 για τις καλλιεργητικές του ανάγκες κεφάλαια συνολικού ποσού12.425.675 δρχ (36.465,66€).

Έναντι δε, αυτών συνολικά κατέβαλε στην ΑτΕ και στην διάδοχο τράπεζα εν συνεχεία, συνολικά 95.767,03€ δηλαδή πλήρωσε 22.835,70€ παραπάνω από το διπλάσιο των ληφθέντων κεφαλαίων! Οπότε κρίθηκε, ότι δεν υφίσταται η οφειλή από την ‘ρύθμιση δανείων’ ποσού 117.000 € κι ακυρώθηκε, παρά το ότι την «αναγνώρισε», διότι η αναγνώριση έγινε κατά παράβαση του νόμου των πανωτοκίων.

Επίσης, με την απόφαση έγινε δεκτός ο προταθείς με δεύτερο λόγο ανακοπής συμψηφισμός των αχρεωστήτως καταβληθέντων 22.835,70 € με την νόμιμη οφειλή από το άλλο δάνειο των 28.914,83 €, οπότε μειώθηκε η νόμιμη οφειλή κατά 22.835,70€.

Το δικαστήριο, επίσης, έκανε δεκτό, ότι τα αγροτικά δάνεια που συνομολογήθηκαν από την ΑτΕ ως ‘ανοικτός αλληλόχρεος λογαριασμός’  δεν συνιστούν κατά νομική ορθότητα αλληλόχρεο λογαριασμό. Παρά το ότι έτσι η τράπεζα τα ‘βάφτιζε’, στην πραγματικότητα επρόκειτο για απλούς δοσοληπτικούς λογαριασμούς, για απλές συμβάσεις δανείων.

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να τονιστεί ότι το Δικαστήριο δεν χαρίστηκε σε κανέναν, ούτε επιβράβευσε κάποιον ‘κακοπληρωτή’ δανειολήπτη. Στην κριθείσα περίπτωση, ο αγρότης δανειολήπτης ήταν καλοπληρωτής, καθώς μάλιστα πλήρωσε στο διπλάσιο τα κεφάλαια που πράγματι έλαβε και κατέβαλε και παραπάνω 22.835,70€, το οποία ορθώς συμψηφίστηκαν με την άλλη νόμιμη οφειλή του, μιας και είχαν καταβληθεί μετά την ισχύ του Ν. 3259/2004.

Εν κατακλείδι,  το Δικαστήριο εφάρμοσε τον νόμο που ορίζει ότι οι οφειλές από αγροτικά δάνεια έχουν ανώτατο όριο το διπλάσιο των ληφθέντων κεφαλαίων, ενώ στην προκειμένη περίπτωση, εάν ο δανειολήπτης δεν ασκούσε τα προβλεπόμενα ένδικα βοηθήματα,  θα κατέληγε για τα 12,5 εκατομμύρια δραχμές (ή 36.400€) που όλα κι όλα είχε λάβει, να πληρώσει 138.000€ συν τα 95.767,03€ που ήδη είχε καταβάλλει, δηλ. συνολικά θα αναγκαζόταν να πληρώσει 233.000 € τα 36.000€ που είχε λάβει ήτοι 6,5 φορές παραπάνω από το ποσό των ληφθέντων κεφαλαίων!

Έτσι, η κρινομένη υπόθεση έδωσε άλλη μια αφορμή για να διαπιστωθεί,  ότι δεν αρκεί ότι ψηφίστηκε ο νόμος για τα πανωτόκια κι ότι ορίστηκε ανώτατο  όριο για τα αγροτικά δάνεια το διπλάσιο των ληφθέντων κεφαλαίων, διότι στην πράξη αποδεικνύεται, όπως εν προκειμένω, ότι ο νόμος δεν εφαρμόζεται τόσο αυτονόητα από ορισμένα πιστωτικά ιδρύματα, αλλά με σχοινοτενείς μεθοδεύσεις, επιτυγχάνουν,  συχνά, να εφελκύουν ωφελήματα μεγαλύτερα απ’ όσα ο νόμος τους επιτρέπει.

Πηγή