Το 13,30% της χρηματιστηριακής τους αξίας σε τέσσερις συνεδριάσεις απώλεσαν οι τραπεζικές μετοχές, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο την πτώση σε σχέση με τις τιμές των αυξήσεων κεφαλαίου του 2015 στα επίπεδα του 30%.
Όπως επισημαίνουν αναλυτές, οι ρευστοποιήσεις των τελευταίων ημερών αντικατοπτρίζουν την αναζοπύρωση των ανησυχιών για την πορεία του κλάδου, ο οποίος βρίσκεται εγκλωβισμένος για τρία και πλέον χρόνια σε καθεστώς capital controls.
Εκδηλώθηκε δε, μετά την ανακοίνωση από τους τέσσερις συστημικούς ομίλους των αποτελεσμάτων β΄ τριμήνου 2018, τα οποία δεν άφησαν και τις καλύτερες εντυπώσεις, αλλά και των στοιχείων για το ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, που περιορίστηκε σε σχέση με το α΄ τρίμηνο, θέτοντας εν αμφιβόλω το στόχο για αύξηση του ΑΕΠ στο σύνολο της χρονιάς κατά 2%.
Την ίδια στιγμή, η απόδοση του 10ετούς κρατικού τίτλου εξακολουθεί να κινείται σε απαγορευτικά επίπεδα για την έξοδο της χώρας στις αγορές, διαμορφούμενη πάνω από το 4,60%, κι ενώ το πρόγραμμα που εξασφάλιζε φθηνό δανεισμό για το ελληνικό Δημόσιο από τον ESM, έχει εδώ και λίγες εβδομάδες λήξει.
Την αποκλιμάκωση των αποδόσεων δεν ευνοεί και το κλίμα στις διεθνείς αγορές, καθώς συνεχίζονται οι πιέσεις στην τουρκική οικονομία, ενώ στην Ιταλία η νέα κυβέρνηση των λαϊκιστών δεν έχει ακόμη δώσει σαφή δείγματα γραφής ότι θα αποφύγει …τρέλες, που θα οδηγούσαν τη χώρα σε δημοσιονομική κρίση.
Οι προβληματισμοί και η πτώση
«Είναι σαφές ότι ο τραπεζικός κλάδος είναι εγκλωβισμένος σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, εγχώριο και διεθνές, το οποίο καθιστά επισφαλή την επιστροφή του στην κανονικότητα. Εξ ού και οι πωλήσεις μετοχών που έχουν σημειωθεί τις τελευταίες ημέρες» υποστηρίζει εκπρόσωπος χρηματιστηριακής εταιρείας.
Σε σχέση με τις τιμές της ανακεφαλαιοποίησης του 2015, οι απώλειες που καταγράφουν οι τέσσερις συστημικοί όμιλοι ανέρχονται σε:
Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, οι βασικοί προβληματισμοί των επενδυτών είναι οι εξής:
– Πρόσβαση στις αγορές. Μπορεί το κόστος δανεισμού για τις τράπεζες να έχει μειωθεί λόγω της αποπληρωμής του ELA, αλλά και του ανοίγματος της διατραπεζικής αγοράς, ωστόσο με την άνοδο των επιτοκίων του ελληνικού χρέους απομακρύνεται η προοπτική άντλησης πιο μακροπρόθεσμων κεφαλαίων και ρευστότητας χωρίς την παροχή εξασφαλίσεων, κάτι που αποτελεί και το ζητούμενο.
Ως εκ τούτου, με αποκλεισμένες τις τράπεζες από τις αγορές, δεν μπορούμε να μιλούμε για επιστροφή στην κανονικότητα.
– Ποιότητα ενεργητικού. Οι δείκτες καθυστερήσεων στα δάνεια κινούνται μέχρι στιγμής εντός ή και άνω των στόχων μείωσης που έχουν τεθεί από κοινού με τον SSM, ωστόσο οι οργανικές επιδόσεις στη διαχείριση των επισφαλειών, δηλαδή η θεραπεία μέσω ρυθμίσεων, παραμένουν απογοητευτικές.
Οι χαμηλότεροι του επιθυμητού βελτίωση των μακροοικονομικών προοπτικών μετά από 8 χρόνια ύφεσης, τα προβλήματα που εξακολουθούν να παρουσιάζονται σε μία σειρά από εργαλεία, όπως πχ. ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, αλλά και η μικρότερη του αναμενόμενου ανταπόκριση στο κάλεσμα για ρυθμίσεις από μη συνεργάσιμους δανειολήπτες, παρά την έναρξη των πλειστηριασμών, δεν δημιουργούν αισιοδοξία για τη συνέχεια.
Μία συνέχεια, η οποία περιλαμβάνει ακόμη πιο φιλόδοξους στόχους για τη μείωση των προβληματικών χορηγήσεων, οι οποίες θα πρέπει κατά τις ενδείξεις, να περιοριστούν κατά περισσότερο από 50% μέχρι και το 2021.
– Έσοδα. Τα καθαρά έσοδα των τραπεζών από τόκους στην Ελλάδα συνεχίζουν και το 2018 την πτωτική τους πορεία, ενώ λόγω της ανεπαρκούς πρόσβασης στις αγορές, αλλά και των μακροικονομικών αβεβαιοτήτων, οι προοπτικές αύξησής τους μέσω νέων εργασιών χρηματοδότησης τα επόμενα τρίμηνα είναι περιορισμένες.
Την ίδια στιγμή και τα έσοδα από προμήθειες, παρά την ενίσχυσή τους, δεν εμφανίζουν ιδιαίτερη δυναμική, παρά τη συνεχιζόμενη άνοδο των συναλλαγών με κάρτες.