Το συμπέρασμα που προκύπτει από την τελευταία συνάντηση των G-8, είναι ότι η Μέρκελ είναι πλέον διεθνώς απομονωμένη.
Ο πρόεδρος Ομπάμα ταυτίζεται με τον Ολάντ, τονίζοντας την ανάγκη δημιουργίας θέσεων απασχόλησης, και ανάπτυξης, κόντρα στην αυστηρή λιτότητα που ευαγγελίζεται η Γερμανίδα καγκελάριος.
Έτσι, έχοντας χάσει δυο από τους κυριότερους συμμάχους της, η Μέρκελ είναι πια μόνη, και όλο και περισσότεροι την κατηγορούν ότι αυτή ευθύνεται για το ότι οι επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα ταυτίζονται με το μέλλον του ευρώ.
Το τελευταίο διάστημα, υπέστη και μια σημαντική ήττα, όταν το κόμμα της (Χριστιανοδημοκράτες- CDU) απορρίφθηκε από τους ψηφοφόρους στην Βεσφαλία, αναγκάζοντας την να αποπέμψει τον θεωρούμενο ως διάδοχό της, και υπουργό Περιβάλλοντος Norbert Röttgen.
Με δεδομένη την αυξανόμενη απομόνωσή της, και τις διάφορες απορρίψεις των πολιτικών της, το ερώτημα είναι αν η Μέρκελ θα αλλάξει γραμμή πριν από τις ελληνικές εκλογές, ή θα τα ρισκάρει όλα ταυτίζοντας την μοίρα της, την μοίρα της Γερμανίας, καθώς και την μοίρα του ευρώ, με το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών;
Οι τελευταίες τέσσερις εβδομάδες ήταν καταστροφικές για την Μέρκελ.
Στις 23 Απριλίου, ο στενότερος σύμμαχός της, και γεράκι της λιτότητας, πρωθυπουργός της Ολλανδίας Mark Rutte, έχασε την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία.
Δυο εβδομάδες αργότερα, έσπασε ο περίφημος Γαλλογερμανικός άξονας της ΕΕ, όταν ο Ολάντ νίκησε τον Σαρκοζί για το αξίωμα του προέδρου της Γαλλίας. Ο Σαρκοζί είχε συνεργαστεί στενά και αρμονικά με την Μέρκελ τα τελευταία δυο χρόνια, χαράζοντας από κοινού την ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στην κρίση χρέους.
Ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο το πώς θα συνεργαστούν οι Μέρκελ και Ολάντ, Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι πως οι προσεγγίσεις τους απέναντι στη κρίση που μαστίζει την ευρωζώνη είναι διαμετρικά αντίθετες.
Η Μέρκελ συνεχίζει να επιμένει πως δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη που να βασίζεται στην πίστωση. Ο Ολάντ πιστεύει στο ακριβώς αντίθετο. Και μάλιστα τον στηρίζουν σε αυτή του την άποψη οι περισσότερες από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, καθώς και η Κομισιόν, η οποία επιδιώκει ένα νέο σύμφωνο ανάπτυξης.
Τον στηρίζει επίσης και ο πρόεδρος Ομπάμα, ο οποίος ανησυχεί μη τυχόν η ευρωπαϊκή κρίση μεταδοθεί στη χώρα του.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον, και ο Ιταλός ομόλογός του Μόντι, στηρίζουν κι αυτοί τον Ολάντ στην επιδίωξή του για δημιουργία ευρωομολόγων, που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη. Η Μέρκελ όμως ανθίσταται σθεναρά, διευρύνοντας έτσι το Γαλλογερμανικό χάσμα που έχει ανοίξει. Παράλληλα, με την στάση της βάζει εμπόδια στην εξεύρεση λύσης στην επόμενη σύνοδο που είναι προγραμματισμένη να γίνει η σε μερικές μέρες.
Η Μέρκελ δέχεται πολλές πιέσεις, εξαιτίας των προσπαθειών που έκανε να επηρεάσει τις επερχόμενες ελληνικές εκλογές, απειλώντας την Ελλάδα με έξοδο από την ευρωζώνη.
Από την αρχή της κρίσης, η Γερμανίδα σιδηρά κυρία κρατά μια πολύ σκληρή στάση απέναντι στην Αθήνα, ρισκάροντας την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας, προκειμένου να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι. Όπως ανέφερε η εφημερίδα Wall Street Journal, σε μια συνάντηση που είχε η Μέρκελ με τον Γιώργο Παπανδρέου το 2010, του είπε χαρακτηριστικά ότι αρνείται να απαλύνει τους όρους της διάσωσης της χώρας του, επειδή «αυτή θα πρέπει να πονέσει, έτσι ώστε να μην θέλει κανένας άλλος να διασωθεί κι αυτός…».
Μέχρι σήμερα, οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ έχουν συμμορφωθεί με τις πολιτικές της Μέρκελ, απειλώντας μάλιστα (πρόσφατα) τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών, ότι αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση που θα σέβεται το μνημόνιο, η χώρα του θα εκδιωχθεί από το ευρώ.
Οι υπουργοί αυτοί ελπίζουν πως έτσι θα τρομάξουν τους Έλληνες, ώστε να ψηφίσουν μια συγκυβέρνηση Πασόκ-ΝΔ, που θα συνεχίσει να εφαρμόζει τις πολιτικές λιτότητας. Σύμφωνα με Έλληνες αξιωματούχους, η Μέρκελ αύξησε το διακύβευμα, τηλεφωνώντας τον πρόεδρο της ελληνικής Δημοκρατίας Κ. Παπούλια, ζητώντας δημοψήφισμα για το αν θα πρέπει η χώρα του να παραμείνει στο ευρώ, και μάλιστα ζήτησε αυτό να διεξαχθεί την ίδια μέρα με τις βουλευτικές εκλογές.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η βαριά ήττα του CDU στην Ρηνανία, αποτέλεσε καίριο πλήγμα για την Μέρκελ. Μάλιστα, ο Röttgen, προσπαθώντας την τελευταία στιγμή να αλλάξει το κλίμα που είχε δημιουργηθεί, έκανε τη γκάφα να ταυτίσει τις περιφερειακές αυτές εκλογές, με δημοψήφισμα επί των πολιτικών της Μέρκελ! Έτσι έδωσε ένα μεγάλο όπλο στους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι συνδύασαν την τοπική νίκη τους με μια γενικότερη σοσιαλιστική νίκη απέναντι στην λιτότητα της καγκελαρίου. ‘Όταν μάλιστα ο Röttgen αρνήθηκε να παραιτηθεί από υπουργός, η Μέρκελ προχώρησε σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση, αποπέμποντάς τον από την κυβέρνηση, παρότι θεωρούνταν ο κατ εξοχήν ευνοούμενός της.
Είτε σχεδιασμένα, είτε κατά λάθος, εξαιτίας των εξελίξεων, η Μέρκελ έχει βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να συνδέεται η πολιτική της μοίρα με το αποτέλεσμα των επερχόμενων ελληνικών εκλογών.
Αν κερδίσει το στοίχημα της, και οι αν οι τρομαγμένοι Έλληνες ψηφοφόροι επιλέξουν κυβέρνηση που θα συνεχίσει την εφαρμογή του μνημονίου, η καγκελάριος θα συνεχίσει να θεωρείται ως η πολιτικός που κατάφερε να κρατήσει την ευρωζώνη ενωμένη.
Αν όμως χάσει το στοίχημα, και η Ελλάδα αναγκαστεί να αποχωρήσει, τότε η Μέρκελ θα κατηγορηθεί για το χάος που θα ακολουθήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, κινδυνεύει να χάσει την θέση της από την Σοσιαλδημοκράτισσα Hannelore Kraft, που οι δημοσκοπήσεις την θέλουν να προηγείται στις εκλογές του 2013.
Παράλληλα, η Μέρκελ μοιάζει να καλλιεργεί, άθελά της, μια αναζωογόνηση της αριστεράς, και της πολιτικής κατά της λιτότητας, σε ολόκληρη την Ευρώπη.