Δε θα σας τα πρήξω άδικα με καλέσματα για την Πρωτομαγιά – έχουμε δει και ιστορική αναδρομή και ανάλυση επί του θέματος, και αν είναι να πάτε ή όχι σε μια πορεία, μάλλον θα το έχετε ήδη πάρει απόφαση.
Οπότε, θα μιλήσουμε για ένα άλλο μεγάλο θέμα, το θέμα των συντάξεων. Ποιος ξέρει, ακόμα και αν δε θέλατε ως τώρα να μπλέξετε με πορείες και κάτι τέτοια, ίσως να αλλάξετε γνώμη κάποια στιγμή.
Το θέμα των συντάξεων το έχουμε ξαναδεί σε μια σειρά άρθρων μας (δείτε πχ εδώ).
Σε αυτή την ανάρτηση, θα δούμε ένα ενδιαφέρον άρθρο της Ελευθεροτυπίας για την περίπτωση του ΤΣΜΕΔΕ. Πρώτα βέβαια θα αναφέρουμε μερικά πράγματα ειδικά για το συγκεκριμένο ταμείο, μετά θα δούμε το άρθρο, που περιγράφει την επιδείνωση της κατάστασης, και μετά θα εξηγήσουμε ότι τα πράγματα είναι…ακόμα χειρότερα απ’ ότι τα λέει το άρθρο.
Σε ότι αφορά λοιπόν το ΤΣΜΕΔΕ, είναι το ταμείο των μηχανικών (πολιτικοί μηχανικοί, μηχανολόγοι μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι μηχανικοί, κτλ). Οι μηχανικοί αυτοί, απόφοιτοι του πολυτεχνείου, ήταν μέχρι πρόσφατα σχετικά προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας, με αρκετά καλά εισοδήματα.
Για να υπογράψουν αυτοί οι μηχανικοί για τα έργα που έπαιρναν (πχ για τις οικοδομές που έφτιαχναν οι πολιτικοί μηχανικοί) και να πληρωθούν, είναι υποχρεωτικό να γραφτούν στο ΤΕΕ και στο ΤΣΜΕΔΕ, και άπαξ και γραφτούν, δε μπορούν να ξεγραφτούν, διότι παύουν να έχουν το δικαίωμα να βάζουν υπογραφές στα έργα που αναλαμβάνουν.
Έως τώρα, αυτό δεν ήταν πρόβλημα για κανέναν, μόνο που τώρα τα έργα έχουν υποστεί καθίζηση, και οι μηχανικοί αυτοί έχουν μεγάλο πρόβλημα. Όμως, δε μπορούν να ξεγραφτούν, και άρα να θεωρούνται άνεργοι. Άρα, όχι μόνο δε μπορούν πχ να πάρουν επίδομα ανεργίας, αλλά αντιθέτως είναι δια νόμου υποχρεωμένοι να πληρώσουν κανονικά τις εισφορές τους στο ασφαλιστικό ταμείο, άσχετα αν δεν έχουν κανένα εισόδημα! Επιπρόσθετα, το κράτος επέβαλλε αυξήσεις στις εισφορές, ώστε να καλύψει την τρύπα του ταμείου, και ήδη πολλοί αδυνατούν να πληρώσουν. Η αύξηση αυτή είναι μάλιστα αναδρομική, δηλαδή θα πληρώσουν και αυξήσεις σε προηγούμενες εισφορές που έχουν ήδη πληρώσει (όσοι έχουν πληρώσει).
Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι το ΤΣΜΕΔΕ είχε ως τώρα μεγάλα αποθεματικά, μιας και όλοι πλήρωναν τις ‘τσιμπημένες’ εισφορές τους, λόγω της καλής οικονομικής κατάστασης των μηχανικών. Τώρα όμως τα αποθεματικά του ΤΣΜΕΔΕ κουρεύτηκαν, διότι είχαν και αυτά επενδυθεί σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Και το κράτος πιέζει το ΤΣΜΕΔΕ, όπως και όλα τα υπόλοιπα ταμεία βέβαια, να ξαναεπενδύσουν εκεί, ώστε να σωθεί το κράτος και οι τράπεζες, εις βάρος των ταμείων. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και η εντελώς σαπισμένη, γραφειοκρατική και λαμογίστικη διοίκηση των ΠΑΣΟΚων του ΤΣΜΕΔΕ, που έως τώρα αδιαφορούσε πλήρως, μιας και οι μεγαλομηχανικοί είχαν εξασφαλιστεί (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν). Τώρα όμως που κινδυνεύουν ακόμα και αυτοί, φωνάζουν.
Τέλος πάντων, όλα αυτά σημαίνουν ότι τα ταμεία έχουν μεγάλα προβλήματα, διότι από τη μία έχασαν λεφτά από το κούρεμα, από την άλλη η άνοδος της ανεργίας σημαίνει και μειωμένες εισφορές στα ταμεία, που οδηγούνται σε χρεωκοπία, ή σε δραστικές περικοπές συντάξεων (και όταν λέω δραστικές, εννοώ εντελώς δραστικές. Δηλαδή αν περιμένετε να βγείτε σε σύνταξη και να ζήσετε για μερικά χρόνια ανέμελος και να παίζετε με τα εγγονάκια σας, όπως έκανε η προηγούμενη γενιά, ΞΕΧΑΣΤΟ ΤΟ. Το ξέρω βέβαια ότι “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”, ειδικά όταν η αριστερά προτιμά και αυτή να χαϊδεύει αυτιά και να γκρινιάζει για την απώλεια “των κεκτημένων”, αντί να εξηγεί ότι ο καπιταλισμός έχει πλέον τόσο πολύ σαπίσει, που δε μπορεί να δώσει τέτοιες συντάξεις, και αν θέλει κανείς τέτοια πράγματα, πρέπει να τα διεκδικήσει σε ένα άλλο σύστημα, πράγμα που σημαίνει ταξικός πόλεμος και επανάσταση).
Τέλος πάντων, θα επανέλθω- προς το παρόν, ας δούμε το άρθρο της “Ελευθεροτυπίας”:
Δέκα χρόνια ζωής απομένουν στο ΤΣΜΕΔΕ
Δέκα χρόνια ζωής έχει το ασφαλιστικό ταμείο των μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ), μετά τις αθρόες διαγραφές που ζητούν οι ασφαλισμένοι, προκειμένου να γλιτώσουν τις αναδρομικές εισφορές μέχρι 12.000 ευρώ που ζητεί με καθυστέρηση δύο ετών η διοίκηση του Ταμείου.
Το ζήτημα είναι ότι η κυβέρνηση, ενεργοποιώντας με καθυστέρηση δύο ετών διατάξεις του Ν. 3986/11 και ενώ το επάγγελμα βρίσκεται εν πλήρει «υπνώσει» εξαιτίας της κρίσης, ζητεί από τους ασφαλισμένους μηχανικούς να πληρώσουν αυξημένες κατά 28% εισφορές με αλλαγή της ασφαλιστικής κλάσης, όπως προβλέπει ο ενεργοποιούμενος νόμος.
Σε συνέντευξη Τύπου, η διοίκηση του ΤΕΕ, η οποία αντιδρά στο αναδρομικό χαράτσι, έκανε λόγο για μαζική έξοδο των ασφαλισμένων που έχουν συμπληρώσει 25 έτη ασφάλισης (θεμελίωση δικαιώματος).
Το γεγονός αυτό μειώνει τη «ζωή» του Ταμείου από 26 έτη σε λιγότερο από 10, όπως προκύπτει από την Ειδική Αναλογιστική Μελέτη Βιωσιμότητας.Ο πρόεδρος του ΤΕΕ, Χρήστος Σπίρτζης, τόνισε ότι ο δείκτης εισπραξιμότητας των εισφορών από το ΕΤΑΑ/ΤΣΜΕΔΕ παρουσιάζει συνεχή πτωτική τάση, φτάνοντας στο επίπεδο του 64% για το τελευταίο έτος, 2012. Ιδιαίτερα ο δείκτης που αφορά την εισπραξιμότητα των εισφορών ελεύθερων επαγγελματιών παρουσιάζει σχεδόν «ελεύθερη πτώση», αγγίζοντας περίπου το 50%. Δηλαδή ένας στους δύο ελεύθερους επαγγελματίες δεν πληρώνει τις εισφορές του, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις εταιρείες που, λόγω της ανυπαρξίας έργων, αδυνατούν να καταβάλουν τις εισφορές των εργαζομένων.Περίπου 3.800 τεχνικές εταιρείες δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν το Β’ εξάμηνο του 2012 τις ασφαλιστικές εισφορές, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.Περίπου 8.000 μηχανικοί ζήτησαν διακανονισμό των ασφαλιστικών οφειλών τους, αλλά με μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με το αν θα μπορέσουν να καταβάλουν την επόμενη δόση.
οι επιπτώσεις από την υιοθέτηση της νέας κλίμακας εισφορών θα είναι τεράστιες στο αμέσως επόμενο διάστημα, και ειδικότερα σημειώνει ότι το πηλίκο των εργαζομένων προς τους συνταξιούχους μειώνεται περαιτέρω σε σχέση με τη σημερινή του τιμή (5,1), από 7,4 που υπήρξε πριν από την κρίση, και φτάνει στο ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο του 1,9. Δηλαδή αντιστοιχούν περίπου δύο εργαζόμενοι σε ένα συνταξιούχο.
Άκουσα από κάποιον ότι ο κόσμος “έχει σκύψει το κεφάλι” και τα δέχεται όλα, γι’ αυτό και στη σημερινή πορεία για την Πρωτομαγιά δε θα έχει κόσμο. Όντως, και εγώ δεν περιμένω πολλά πράγματα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πόσο μεγάλη είναι η επίθεση που δέχεται ο κόσμος.
Αλλά και ποιον να ακολουθήσει ο κόσμος της εργασίας, όταν τα κεκτημένα δε μπορούν να υπερασπιστούν, και χρειάζεται εκ βαθέων αμφισβήτηση και ανατροπή, αλλά κανένας δεν είναι ικανός για κάτι τέτοιο;
Τέλος πάντων, για το θέμα των συντάξεων εγώ θα πω ότι τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, όχι μόνο για το συγκεκριμένο ταμείο, αλλά για όλα. Διότι αυτή πχ η μελέτη που δίνει στο ΤΣΜΕΔΕ 10 χρόνια ζωής, έχει γίνει με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Aυτά τα σενάρια είναι “υπερβολικά αισιόδοξα”, διότι φαντασιώνονται ότι τάχα μέσα στα 10 αυτά χρόνια τα πράγματα θα συνεχίσουν να εξελίσσονται “ομαλά”. Δηλαδή ότι θα υπάρχει μια πτώση, με συνεχιζόμενο-αλλά-ομαλό τρόπο όπως σήμερα. Είναι όμως ιστορικά αποδεδειγμένο ότι αυτό ΔΕ θα συμβεί. Πχ στην κρίση του 1929, μετά από μια δεκαετία λιτότητας είχαμε…τον Β’ Παγκόσμιο.
Όσο για τις συντάξεις ειδικά, αυτές επενδύονται σε κρατικά ομόλογα και άλλα τέτοια, που σκοπό έχουν να “κινήσουν τις αγορές” (κυρίως τις χρηματαγορές), ώστε να μη χρεωκοπήσουν τα κράτη και οι τράπεζες. Όμως, όσο δεν έρχεται η “ανάπτυξη”, τόσο η χρεωκοπία θα πλησιάζει και τα ομόλογα αυτά θα κουρεύονται, με αποτέλεσμα οι συντάξεις της γενιάς μας να χάνονται.
Θα έλεγα στον κόσμο να μη λειτουργεί με όνειρο να πάρεις σύνταξη σαν την προηγούμενη γενιά, δυστυχώς αυτά δεν είναι για εμάς, και θα πρέπει να αρχίσουμε να φερόμαστε ανάλογα. Έχω όμως δει ότι ο κόσμος αγκιστρώνεται με μανία στην ψευδαίσθηση ότι θα γεράσει και θα πάρει σύνταξη, διότι τρομάζει στη σκέψη και μόνο ότι πολλοί δε θα μπορέσουν καν να γεράσουν (όπως δε μπόρεσαν να γεράσουν και πολλοί από τη γενιά του 1929 που σκοτώθηκαν στα πεδία της μάχης), πόσο μάλλον να πάρουν μια σύνταξη της προκοπής. [Σημείωση: είναι αναμενόμενο οι περισσότεροι να τρομάζουν απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όχι μόνο γιατί πρόκειται για μια πολύ δύσκολη κατάσταση, αλλά και γιατί κανείς δεν βρέθηκε να τους προετοιμάσει/εκπαιδεύσει/οργανώσει ώστε να είναι έτοιμοι και ικανοί να αντεπεξέλθουν σε κάτι τέτοιο].
Η επανάσταση είναι απαραίτητη, αλλά δε βλέπω κανέναν να το λέει αυτό στον κόσμο – όλοι σχεδόν προτιμούν να βρίζουν και να γκρινιάζουν (ή και να.κλαψουρίζουν) για την “απώλεια των κεκτημένων”.
Ναι, να τα καταγγέλλουμε όλα αυτά σύντροφοι, αλλά να εξηγούμε στον κόσμο και το ότι δεν πρόκειται να ξανάρθουν. Μόνη ελπίδα η οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας.
Αλλιώς, θα πρέπει να περιμένουμε να εξατμιστούν μία-μία όλες οι ψευδαισθήσεις του κόσμου. ΑΝ και όταν γίνει αυτό όμως, θα είναι πολύ αργά, διότι οι καπιταλιστές θα έχουν ήδη κάνει τη δουλειά τους, θα έχουν δηλαδή καταστρέψει πολλούς από εμάς, όπως έκαναν και στην κρίση του 1929, προκειμένου μετά να ξαναχτίσουν οι επιβιώσαντες μια “νέα” καπιταλιστική κοινωνία, και μετά να τα ξανακάνουμε όλα απ’ την αρχή, σε έναν αέναο φαύλο κύκλο.