Ο λόγος αφορά στην …στάθμη των καταθέσεων, η οποία έχει πέσει σε επικίνδυνα χαμηλά σημεία πλέον. Περίπου στα 170 δισ. ευρώ, όταν, στην αρχή της κρίσης, κυμαίνονταν στα 250 δισ. ευρώ. Δηλαδή, μέσα σε λιγότερα από 2 χρόνια, έπεσε κατά περίπου 80 δισ. ευρώ (!) ποσό το οποίο θεωρείται και είναι υπερβολικά μεγάλο.
Το χειρότερο; Αυτή η τάση απομείωσης συνεχίζει ακάθεκτη. Το Φεβρουάριο που μας πέρασε, η μείωση έφτασε να τρέχει με 2,7%, αν και από την πλευρά των τραπεζικών διοικήσεων και του υπουργείου Οικονομικών εκφράζεται η ελπίδα ότι από τον Μάρτιο και μετά η κίνηση αυτή θα αντιστραφεί.
Αιτία; Το πετυχημένο «κούρεμα» του ιδιωτικού χρέους της χώρας, το οποίο ελπίζεται ότι θα δημιουργήσει νέο αέρα και θα αρχίσει να χτίζει σχέσεις εμπιστοσύνης με τους καταθέτες. Γεγονός πάντως αποτελεί ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχει περάσει σχεδόν ούτε μήνας που να μην μετρήθηκαν απώλειες καταθέσεων, ενώ πολύ σύντομα αποκαλύφθηκε και κάτι ακόμα, το ίδιο ανησυχητικό. Ότι τα λεφτά αυτά δεν υπάρχει ποτέ καμία πιθανότητα να γυρίσουν στη θέση τους. Ο λόγος; Απλώς, επειδή «φαγώθηκαν».
Συγκεκριμένα, οι τραπεζίτες από μια εσωτερική έρευνα που έκαναν διαπίστωσαν ότι οι περισσότερες από τις αναλήψεις που γίνονταν δεν είχαν σαν στόχο να μεταφερθούν αυτά τα λεφτά στο εξωτερικό, αλλά για να πληρωθούν υποχρεώσεις στην εφορία και στο δημόσιο ευρύτερα και βεβαίως για να καλυφθούν τρέχουσες καταναλωτικές ανάγκες. Γι αυτό και κατέληξαν στο εξαιρετικά δυσάρεστο συμπέρασμα ότι τα επίπεδα των 250 δισ. ευρώ πολύ δύσκολα θα τα ξαναδούν.