του Θανάση Νικολαΐδη
Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ «κλείδωσε», το χρήμα εγκρίθηκε, ο σάκος ταξιδεύει. Για να ανοιχτεί στην ώρα του και, μέχρι τότε, απείραχτος και σφραγισμένος. Μόλις τον ξεφορτώσουν, ο μισός θ’ αδειάσει για τους πιστωτές μας. Τους ξέρουμε, τους βλέπουμε χιλιάδες μίλια μακριά σε ρόλο συνεταίρου, «φίλου» και…τοκογλύφου. Τη δουλειά τους αυτοί κι εμείς τη δικιά μας.
ΤΑ χέρια, ντόπια χέρια μακρυχέρηδων, βέβηλα, «έμπειρα» και μαθημένα περιμένουν απλωμένα γύρω απ’ τον σάκο (με το χρήμα). Τριγύρω τα κοράκια σε διάταξη μάχης. Υπομονετικά μη δώσουν στόχο για τον στόχο και τις προθέσεις τους. Κρατικοδίαιτα είτε ελεύθερα κοράκια περιμένουν το τσιμπούσι και άλλα, νόμιμα και συντεταγμένα για γεύμα καθωσπρέπει και για νόμιμες οικονομισιές.
ΜΗ γελιόμαστε και είναι δεδομένοι οι άρπαγες και προσδοκώμενα (γι αυτούς) τα κέρδη τους. Οι δομές δεν άλλαξαν, οι κλέφτες διάσπαρτοι, αφύλαχτοι και…αισιόδοξοι διανύουν περίοδο χάριτος για να μας ξανάρθουν δριμύτεροι και το μάτι τους γυαλίζει. Για τον σάκο με το περιεχόμενό του, πριν τον αδειάσει ο διπλανός. Μεγαλοφοροφυγάδες ένιωσαν τις χειροπέδες μπροστά στην κάμερα χωρίς να τους φιλοξενήσει το κελί, και καταχραστές του δημοσίου χρήματος δεν καρδιοχτύπησαν. Νομότυπα και προσεγμένες οι λαμογιές κι άντε να ψηφίζεις νόμους φρέσκους και με αναδρομική ισχύ. Αυτά η Βουλή τα εμπνέεται, τα θεσπίζει και τα δρομολογεί μόνο για τους «μικρούς», αδύναμους και ανυπεράσπιστους.
ΟΣΟ για κάποιους υπουργούς που ομολόγησαν τη μίζα τους και χαίρουν άκρας υγείας και…ελευθερίας με τον νόμο περί «μη ευθύνης» παραμάσχαλα και πίνουν τον καφέ τους στα Παρίσια, μην περιμένεις…συντριβή. Ούτε από φιλότιμο, ούτε συντριβή τους απ’ το «σύστημα» που παραμένει αλώβητο.
ΤΑ χέρια περιμένουν απλωμένα, γιατί κανένας δεν τους τα’ κοψε. Τα γαμψώνυχα ακροβολισμένα (ξαναοσμίστηκαν ψητό) δεν τους κόψανε τη μύτη. Κι εμείς; Ελπίζουμε(;!). Πως θα ξεχρεώσουμε κι ό,τι περισσέψει θα το…μοιραστούμε. Τζάμπα προσδοκία και αναμονή όσο ΕΝΑΣ τους δεν μπήκε φυλακή, όσο δεν δημεύτηκε περιουσία και δεν αποκαλύφτηκαν λίστες ελβετοκαταθετών, όσο οι βουλευτές μας τρέμουν για την επανεκλογή και οι οπαδοί τρέχουν ξοπίσω τους.
ΔΕΝ θα δεις ευρώ για μοιρασιά κοινή και πάρ’ το απόφαση. Θα (ξανα)αδειάσει ο σάκος, αργά, μεθοδικά-τα κοράκια δεν αλλάζουν φύση από μόνα τους. Θα (ξανα)μείνουμε στον…άσο και θα ψάχνουμε για ενόχους, πνιγμένοι στα χρέη και στα αποκαΐδια. Όσο αυτοί επιμένουμε ελληνικά. Όσο κανέναν τους δεν χώνουν στη «στενή».