Οι τελευταίες αποκαλύψεις για τις «εξαγωγές – εισαγωγές» χιλιάδων ευρώ από βουλευτές έδειξαν πως το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα παραμένει δυσανάλογα πλούσιο. Από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί στις δημόσιες δηλώσεις τους προσπαθούν να μας πείσουν ότι θυσιάζονται από πατριωτικό καθήκον για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.
Ωραία λοιπόν, καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν στην πράξη τους ισχυρισμούς τους και εφόσον εκλεγούν να παραιτηθούν από τη βουλευτική τους αποζημίωση. Θα ήταν μια πράξη υψηλής πολιτικής σημασίας, με τεράστια συμβολική αξία για τους δοκιμαζόμενους πολίτες, χωρίς να παραγνωρίζουμε πως τα κονδύλια που θα εξοικονομηθούν δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα, καθώς ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος (ο δεύτερος μάλιστα χωρίς να το ανακοινώσει) παραιτήθηκαν από τον μισθό τους, δίνοντας το παράδειγμα και στέλνοντας τα ενδεδειγμένα μηνύματα στο πολιτικό σύστημα και τους πολίτες.
Οι περισσότεροι από τους «300» έχουν, πέραν της βουλευτικής αποζημίωσης, υψηλά εισοδήματα από επιχειρηματικές δραστηριότητες, διαθέτουν τεράστια ακίνητη περιουσία και κυρίως καταθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που αρχίζουν από δεκάδες χιλιάδες ευρώ και φτάνουν σε μερικά εκατομμύρια ευρώ. Συνήθως η ακίνητη περιουσία προέρχεται από κληρονομιές και τα πρόσθετα εισοδήματα ανήκουν στις (στους) συζύγους. Ακόμη κι αν δεχτούμε καλή τη πίστη ότι οι δηλώσεις τους είναι ειλικρινείς και αξιόπιστες, η ουσία παραμένει. Η πλειοψηφία των βουλευτών δεν έχει ανάγκη τη βουλευτική αποζημίωση, αφού η κρίση δεν τους άγγιξε ιδιαίτερα και έχουν επιλύσει τα οικονομικά τους προβλήματα.
Την ίδια στιγμή ο μέσος πολίτης, ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο μικρομεσαίος περνάει δύσκολα, τα εισοδήματα μειώνονται συνεχώς, η φοροκαταιγίδα επιδεινώνει την κατάσταση και οι οικονομικές υποχρεώσεις σε τράπεζες και οργανισμούς κοινής ωφελείας αυξάνονται. Οταν η ανεργία φτάνει το 21%, το επίδομα ανεργίας μειώνεται στα 359 ευρώ, η ύφεση «τρέχει» με 7%, οι μισθοί των νέων εργαζομένων φτάνουν τα 589 ευρώ και οι επικουρικές συντάξεις θα… αναπροσαρμόζονται κάθε τρεις μήνες, οι βουλευτές οφείλουν να δείξουν την αναγκαία κοινωνική υπευθυνότητα.
Επειδή όμως είναι βέβαιο πως κανένας βουλευτής δεν θα παραιτηθεί από την αποζημίωσή του, ούτε από τα υπόλοιπα προνόμια που εξασφάλισαν για τον εαυτό τους τις προηγούμενες δεκαετίες, καλό θα ήταν να αναλάβουμε εμείς οι πολίτες τις ευθύνες μας. Οταν έρθει η ώρα του σταυρού, καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψη μας και την οικονομική κατάσταση του κάθε υποψηφίου, ανεξάρτητα από κόμμα. Δεν νοείται σε μια χώρα, η οποία ζει μέσα στη δίνη της οικονομικής ανέχειας και τον εφιάλτη της χρεοκοπίας, οι προοπτικές να διαγράφονται ακόμη χειρότερες, το 80% του λαού να τα βγάζει δύσκολα πέρα και στη Βουλή το 80% των αντιπροσώπων μας να είναι πάμπλουτοι.
Ολοι, πλούσιοι, φτωχοί και μεσαία στρώματα (αν έχουν απομείνει), πρέπει να εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο αναλογικά. Μοιάζει ειρωνεία να έχουμε φτωχό λαό και πλούσια Βουλή. Στο κάτω-κάτω ο αυριανός βουλευτής θα μπορεί να κατανοήσει καλύτερα τι σημαίνει ανέχεια και ανεργία αν δεν έχει καταθέσεις εκατομμυρίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.