Το γεγονός ότι οι Γερμανοί άφησαν το PSI να εξελιχθεί (να δοκιμαστεί είναι η σωστότερη έκφραση) με γεμίζει απορίες. Και αυτό γιατί ο κίνδυνος αποτυχίας είναι σχεδόν βέβαιος και ενδέχεται να χρεωθεί στους ίδιους, παρά τις επίπονες προσπάθειές τους, όλο αυτό το διάστημα, να το φορτώσουν σε εμάς. Η τάση πλήρους αποτυχίας έχει ήδη αρχίσει να αποτυπώνεται και στις αντιδράσεις των αγορών, ωστόσο από αυτή τη διαδικασία θα βγει κάτι θετικό, θα απαντηθούν ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα και θα δημιουργηθεί ένα ενδιαφέρον ‘’δεδικασμένο’’. Γιατί βέβαια όλοι οι σχετικοί με το αντικείμενο δικαιούμαστε να έχουμε εκτιμήσεις, αλλά κανένας δεν έχει απαντήσεις και αυτό γιατί δεν υπάρχει κανένα ιστορικό προηγούμενο.
Ερώτημα πρώτο: Είναι δυνατόν να υπάρξει εθελοντική αναδιάρθρωση εντός νομισματικής ένωσης;
Ερώτημα δεύτερο: Αν νομοθετηθούν οι ρήτρες συλλογικής δράσης, πώς αυτές θα επηρεάσουν τη διαδικασία και πώς θα αντιδράσουν οι αγορές (και τα δικαστήρια) στην ασυλία κάποιων θεσμικών (ΕΚΤ);
Ερώτημα τρίτο: Τι θα απογίνει ο θεσμός των ασφαλίστρων κινδύνου (CDS) που κινδυνεύει να εκφυλιστεί έπειτα από την ελληνική αναδιάρθρωση και πώς θα αντιμετωπίσουν οι αγορές το ενδεχόμενο μιας επανάληψης π.χ. στα Ισπανικά ομόλογα; Δεδομένου ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ακυρώσει επί της ουσίας τα ασφάλιστρα κινδύνου, με ποιο τρόπο και σε πιο ύψος θα απορροφηθούν αυτά μέσα στο επιτόκιο των κρατικών ομολόγων;
Ερώτημα τέταρτο: Πώς θα εκλάβουν οι οίκοι αξιολόγησης την εθελοντική αναδιάρθρωση; Τι θα συμβεί αν τελικά υποβαθμίσουν την Ελλάδα στο D και ποια θα είναι η επίπτωση στα επιτόκια των υπολοίπων χωρών της ένωσης;
Ερώτημα πέμπτο: Αν τελικά , όπως όλα δείχνουν, αποτύχει σε κάποια από τις παραπάνω δοκιμασίες το PSI, ποια θα είναι η αντίδραση των αγορών σε μια στάση πληρωμών εντός του ευρώ; Οι υπόλοιπες δοκιμαζόμενες οικονομίες θα αντέξουν την πίεση ή οι αγορές θα προεξοφλήσουν και τη δική τους μελλοντική χρεοκοπία, εκτινάζοντας τα spreads στο διάστημα;
Όπως είπα και πιο πάνω, κανένας δεν μπορεί να προδικάσει τις απαντήσεις. Το ρίσκο είναι τεράστιο και μια ενδεχόμενη παρεκτροπή ενδέχεται να βυθίσει στο χάος όχι μόνο τη ζώνη του ευρώ, αλλά όλη την οικονομία του πλανήτη.
Μια συνετή λύση, για τους εταίρους μας, θα ήταν η έγκαιρη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ώστε η χρεοκοπία της να συμβεί εκτός της ένωσης. Όμως μια τέτοια εξέλιξη δεν θα σήμαινε λιγότερους κινδύνους, καθώς θα προμήνυε την πλήρη διάλυση της ζώνης σε μερικούς μήνες.
Οι ηγέτες της Ευρώπης, αδυνατώντας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, έκλεισαν τα μάτια τους στο πραγματικό πρόβλημα και δεν έδωσαν δυναμικές λύσεις στο σωστό χρόνο, σπαταλώντας άσκοπα δύο ολόκληρα χρόνια με ατέρμονες συζητήσεις, απειλές, πειράματα και αυτοδιαψευδόμενες δεσμεύσεις.
Σήμερα μοιάζουν να τα έχουν εντελώς χαμένα, με αγεφύρωτες διαφορές, αδύναμοι να επιλέξουν ανάμεσα σε εξίσου καταστροφικές διεξόδους και απλώς περιμένουν το χρόνο και το πεπρωμένο να τους υποδείξουν τις επόμενες κινήσεις τους.
Κακοφωνίξ