Διαβάζω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όλα αυτά που κυκλοφορούν τις τελευταίες εβδομάδες γύρω από την δημιουργία bad banks από τις ελληνικές τράπεζες, στις οποίες θα μεταβιβαστούν τα «κόκκινα» δάνεια με στόχο να προχωρήσουν στην πώληση τους κυρίως σε distress funds που ενδιαφέρονται να τα αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές όπως έγινε και στην περίπτωση της Citibank που το fund Baupost τα εξαγόρασε περίπου στο 25% της αξίας τους.
Είναι ξεκάθαρο, όπως δήλωσαν επίσημα πριν από λίγες μέρες υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη, ότι αυτός ο σχεδιασμός στοχεύει στο να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών στον τραπεζικό κλάδο, αφού τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών θα απαλλαχθούν από τα προβληματικά δάνεια, εισπράττοντας έναντι της παραχώρησης τους στην όποια κακή τράπεζα και από εκεί στα funds, ένα ποσοστό επί του «κακού» δανείου που έχει χορηγηθεί, ανάλογα με τον βαθμό «επικινδυνότητας» του.
Τα funds, αν και εφόσον βρεθεί η χρυσή τομή με τις τράπεζες και εξαγοράσουν τα προβληματικά δανειακά τους χαρτοφυλάκια, θα δίνουν την δυνατότητα στον δανειολήπτη να διαπραγματευθεί και να προχωρήσει σε ρύθμιση. Και εδώ είναι που αρχίζουν τα ερωτήματα. Για παράδειγμα, υπόλοιπο δανείου 50.000 ευρώ, αν αγοραστεί από το fund στο 25% της αξίας του, δηλαδή 12.500 ευρώ, θα έχει «κουρευτεί» κατά 75%. Γιατί να μην κουρευτεί απευθείας στον δανειολήπτη κατά 50%, μετά από ενδελεχή έλεγχο της περιουσιακής του κατάστασης με περαιτέρω εγγυήσεις ενδεχομένως; Ποιος δανειολήπτης ακόμη και άνεργος δεν θα έμπαινε στην διαδικασία αποπληρωμής ενός δανείου αν και εφόσον η τράπεζα του το «κούρευε» 50%; Ποιος θα διακινδύνευε να χάσει το σπίτι του, το εξοχικό του, το αυτοκίνητό του , όταν το δάνειο του ρυθμιστεί στα δικά του μέτρα και δυνατότητες;
Οι τράπεζες και η τρόικα που εγκρίνει την δημιουργία των bad banks, απαντά σε αυτά τα ερωτήματα λέγοντας ότι τα funds που θα εξαγοράσουν τα συγκεκριμένα δάνεια θα πληρώσουν τοις μετρητοίς, σε μία περίοδο που οι τράπεζες χρειάζονται απεγνωσμένα ρευστότητα, ενώ ο δανειολήπτης δεν έχει αυτή τη δυνατότητα και ελλοχεύει ξανά ο κίνδυνος να μην αποπληρώνει ακόμη και το «κουρεμένο» δάνειο.
Βέβαια η τρόικα ξεχνά το σημαντικότερο. Ότι ο Ελληνας πολίτης και δανειολήπτης είναι αυτός που τραβάει το δικό του Γολγοθά μέτρων και στερήσεων για να μπορέσουν οι τράπεζες να εξασφαλίσουν τα 50 δις. ρευστότητας από το Τ.Χ.Σ. και να μείνουν ζωντανές.
Η τρόικα ξεχνά ότι οι δικές της «συνταγές» και αποφάσεις οδήγησαν τα νοικοκυριά στο να μην έχουν την δυνατότητα να αποπληρώσουν το δάνειο τους.
Η τρόικα ξεχνά ότι αυτή ουσιαστικά μηδένισε την αξία της ακίνητης περιουσίας του Ελληνα λόγω υπερφορολόγησής της με αποτέλεσμα ακόμη και να θέλει ο τελευταίος να πουλήσει για να αποπληρώσει το δάνειο του όχι μόνο δεν βρίσκει αγοραστή, αλλά και στην περίπτωση που βρει δεν θα εισπράξει ούτε το 50% του δανείου του.
Η τρόικα ξεχνά ότι οι τράπεζες δεν οφείλουν να επιδείξουν το κοινωνικό τους πρόσωπο στα funds αλλά στον ελληνα πολίτη.
Η τρόικα ξεχνά επίσης ότι κανείς δεν θα δεσμεύσει τα funds να μην προχωρήσουν σε μαζικές εκποιήσεις ακινήτων με απρόβλεπτες συνέπειες για την αγορά και την οικονομία.
Η τρόικα ξεχνά ότι οι τράπεζες αν προχωρήσουν σε δίκαιες ρυθμίσεις σε «ασυνεπείς» αλλά και συνεπείς δανειολήπτες που θα προβλέπουν ακόμη και γενναίο κούρεμα, θα προστατέψουν την περιουσία του έλληνα και παράλληλα θα προασπίσουν και την κοινωνική συνοχή.
Ωρα να τα θυμηθεί όλα αυτά η τρόικα και οι τράπεζες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που απαιτεί η εποχή. Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ χώρα αυτοκτονιών και δυστυχώς έγινε τα τελευταία3 χρόνια.!!!!