- Εάν δεν χρηματοδοτηθούμε επαρκώς τον Μάρτιο, θα κουρέψουμε με δική μας απόφαση το χρέος προς τους ιδιώτες
Είναι φανερό πως η εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών είναι αρνητική, σε μια περίοδο όπου δεν υπάρχει καμία δυνατότητα διπλωματικών χειρισμών εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, για την πορεία του δημοσίου χρέους. Η Ευρώπη θα αλλάξει πολύ γρήγορα, θα απαγορεύσει ουσιαστικά την δημοσιονομική απόκλιση και, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη καθίσταται αδύνατη.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, όπως ακριβώς είχαμε σημειώσει εξ αρχής, κλήθηκε να διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πορεία εξόδου προς τη δραχμή, με το μικρότερο δυνατό κόστος για την οικονομία, αλλά και την πολιτική τάξη. Μόνο που κλήθηκε να το κάνει με λάθος τρόπο, με την συμμετοχή των κομμάτων σ’ αυτήν, γεγονός που μπλοκάρει τις απαραίτητες δράσεις. Η αρχική θέση Σαμαρά για κυβέρνηση τεχνοκρατών ήταν ασφαλώς λογικότερη από αυτό το κομματικό συνοθύλευμα που βλέπουμε σήμερα να έχει πλήρως παγώσει τον πολιτικό χρόνο: σήμερα τίποτε δεν λειτουργεί στη δημόσια διοίκηση. Όλοι περιμένουν τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δηλαδή είναι πρακτικώς ακυβέρνητη χώρα, σε μια κρισιμότατη στιγμή για την ευρωπαϊκή ιστορία. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ακινησίας είναι να έχουν εκτροχιαστεί εντελώς τα δημόσια έσοδα, γεγονός που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην έξοδο από την ευρωζώνη. Διότι είναι εντελώς απίθανο να συνεχιστεί η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας, από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που χαροπαλεύουν κι αυτές μέσα στην δίνη της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου λοιπόν έπρεπε, στο σύντομο χρόνο της, να μοιάζει με την κυβέρνηση Μόντι. Τώρα, οδεύοντας προς την ακύρωση του εθελοντικού κουρέματος του χρέους, θα κληθούμε ίσως, εάν δεν χρηματοδοτηθούμε επαρκώς τον Μάρτιο, να κουρέψουμε με δική μας απόφαση το χρέος προς τους ιδιώτες. Κοινώς να πτωχεύσουμε. Αυτό δεν μας οδηγεί αναπόφευκτα εκτός ευρωζώνης αμέσως, εκτός και είμαστε μακριά από τα πρωτογενή πλεονάσματα, οπότε θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να καλυφθούν οι μισθοί και οι υποχρεώσεις του δημοσίου σε προμήθειες. Εφόσον δεν θα μας δανείσουν η ΕΕ και το ΔΝΤ, ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Η κοπή εθνικού νομίσματος.
Φυσικά όλα αυτά μπορεί να αποτραπούν, εάν έρθει η καλή νεράιδα που λέει και ο Κρούγκμαν και δώσει λύση για την Ελλάδα εντός του ευρώ! Αν όμως δεν έρθει, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, με τα κρατικά έσοδα να καταρρέουν, χωρίς κυβέρνηση, με υπουργούς που ασχολούνται πως θα διώξουν τον Γιώργο ή πως θα μετατάξουν φίλους τους από τα αστικά λεωφορεία στο Υπουργείο Παιδείας, με την ΕΕ να απαιτεί πλήρη δημοσιονομική πειθαρχία και με την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου εκτός μάχης, είναι να απορεί κανείς τι ακριβώς περιμένει η Ελλάδα, εκτός από την νεράϊδα του παραμυθιού: τον Άη Βασίλη;
Η φρικτή υποψία που πλανάται στην πιάτσα για την μη άμεση διενέργεια βουλευτικών εκλογών – η αναγκαιότητα των οποίων βοά πλέον, αφού η χώρα πάει εντελώς χωρίς πυξίδα, μόνη της, χωρίς κυβέρνηση- είναι πως η πολιτική τάξη έχει αφήσει τον Παπαδήμο να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά και στη συνέχεια να πάμε σε εκλογές μέσα σε ένα εντελώς άλλο τοπίο. Η νέα κυβέρνηση θα κληθεί τότε να ξαναχτίσει πάνω στα ερείπια, με νέες κοινωνικές συμμαχίες και νέες προοπτικές διαχείρισης μιας κατεστραμμένης οικονομίας. Αν οι υποψίες αυτές είναι υπερβολικές θα φανεί πολύ σύντομα – μέχρι το Πάσχα θα το ξέρουμε. Αν επίσης υπάρχει η καλή νεράιδα για την ελληνική οικονομία, πάλι θα το έχουμε μάθει. Αν και η Μέρκελ δεν δείχνει και τόσο για νεράϊδα…