Γράφει η Ελένη
Τέτοια χαρά με την επισήμως πλέον πτώχευση μας ποιός θα το φανταζόταν; Πώς να μην χαίρονται όλοι όσοι μας έφεραν ως εδώ; Αφού και οι τζογαδόροι των CDs θα πάρουν τα λεφτά τους και οι δανειστές διασφάλισαν τα δάνεια τους και μάλιστα με εγγυήσεις την δημόσια περιουσία και δεν έχουμε άτακτη χρεοκοπία, επικίνδυνη για τις μεγαλοτράπεζες τους και νέα τοκογλυφικά δάνεια έρχονται. Είναι πασιφανές πως οι δήθεν διαπραγματεύσεις είχαν ως στόχο να αφήσουν τα διεθνή λαμόγια ικανοποιημένα διασφαλίζοντας τα κέρδη των CDS και αποτρέποντας την κατάρρευση των τραπεζών. Γιατί ας μην γελιόμαστε. Θα ήταν ηλίθιοι όσοι ταυτόχρονα με την αγορά ομολόγων μας δεν πόνταραν και στην χρεοκοπία μας. Όποιο ποσό κουρεύτηκε από τα ομόλογα που έχουν διεθνή λαμόγια έχει βγει στο τετραπλούν, δεκαπλούν και βάλε από τα CDS τους.
Ποιό το κέρδος για την χώρα, εκτός από το βραβείο της ανοιχτής παλάμης;Δεν μπορώ να δω παρά τα κάτωθι:
1. Δεν έχουμε ΓΑΠ πρωθυπουργό και το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, μαζί με όλο το σουρρεαλιστικό πολτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης.
2. Πολλοί εκ των 300 άχρηστων στις επόμενες εκλογές θα πάνε σπίτι τους και θα ψάχνουν
για δουλειά.
3. Μετά από 30 χρόνια επιδοτήσεις και δέκα χρόνια διακοποδάνεια, γαμοδάνεια κτλ κατανοήσαμε ότι κανείς δεν σου δίνει λεφτά τζάμπα. Θα έρθει η μέρα που θα σου ζητήσει όλο το ποσο ντούκου και καλά θα κάνεις να το έχεις, αλλιώς σου έχει κρατήσει θέση στην γαλέρα.
4. Γίναμε ξεφτέρια εις την οικονομική επιστήμη. Τύφλα να έχουν οι απόφοιτοι του London School of Economics μπροστά στον Έλληνα, που παίζει στα δάχτυλα CDS, PSI, SWAP και δεν συμμαζεύεται.
5. Καταλάβαμε (θέλω να πιστεύω) πως το παγκόσμιο σύστημα δεν αστειεύεται και καλά θα είναι στο εξής να διαβάζουμε κανένα βιβλίο της προκοπής για το τί συμβαίνει στον κόσμο μας, να δούμε καμία σοβαρή εκπομπή, να σκεφτούμε και λίγο μήπως και σε επόμενες εκλογές ψηφίσουμε κανένα γνώστη των θεμάτων και όχι τον συγχωριανό, τον γνωστό, τον τηλεστάρ και τον κάθε αποτυχημένο, που δεν ξέρει ούτε να μιλήσει.
Κατά τα άλλα το “Ευτυχώς επτωχεύσαμεν” μετά από δύο μνημόνια διάσωσης (των άλλων) αφήνει πίσω του συντρίμμια, πάνω από 1.000.000 άνεργους, χιλιάδες κλειστές επιχειρήσεις, ένα σωρό άστεγους, διαλυμένες ή καθόλου δημόσιες υπηρεσίες, μισθούς πείνας, μία χώρα σε παύση και έναν λαό φεσωμένο μέχρι τα δισέγγονα του να μην ξέρει τί θα του ξημερώσει.