Μια που τα κόμματα δίνουν τις μέρες αυτές στη δημοσιότητα, λίστες με τους υποψήφιους…
βουλευτές τους, αρχίζω κι εγώ σιγά σιγά να σκέφτομαι τα κριτήρια με τα οποία -όταν φτάσει η ώρα της κάλπης – θα επιλέξω εκείνους που θεωρώ καλύτερους για να με εκπροσωπήσουν στη Βουλή.
Είπα μάλιστα να το πάρω ανάποδα. Να αποφασίσω κατ αρχήν ποιους δεν θα ψηφίσω σε κάθε περίπτωση. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
- Δεν θα ψηφίσω ανεπάγγελτούς οι οποίοι ουδέποτε χρειάστηκε να εργαστούν και στηριζόμενοι αποκλειστικά σε άριστα βιογραφικά καλών και ακριβών σπουδών φιλοδοξούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα σκληρά εργαζομένων αλλά και ανέργων.
- Δεν θα ψηφίσω πρόσωπα τα οποία δεν έχουν κάτσει ποτέ στο τέλος του μήνα να υπολογίσουν τους λογαριασμούς που έχουν να πληρώσουν επειδή κάποιοι άλλοι φρόντιζαν πάντοτε να τους υπολογίζουν γι αυτούς.
- Δεν θα ψηφίσω ανθρώπους οι οποίοι δεν έχει χρειαστεί να περιμένουν ποτέ σε ουρά υπηρεσίας του Δημοσίου με τις ώρες για να κάνουν την δουλειά τους, επειδή επίσης κάποιοι άλλοι περίμεναν γι αυτούς.
- Δεν θα ψηφίσω δήθεν τσαμπουκάδες της δεκάρας οι οποίοι με μαγκιά μας επαναλαμβάνουν ασταμάτητα όλα αυτά με τα οποία διαφωνούν αλλά δεν μας λένε ποτέ τι προτείνουν.
- Δεν θα ψηφίσω άθλιους συνδικαλιστές οι οποίοι αντί να υπηρετήσουν τους εργαζόμενους φρόντισαν να κάνουν παιχνίδι για το κόμμα τους αδιαφορώντας αν η τακτική της τυφλής σύγκρουσης αντί να φέρνει λύσεις έφερνε κι άλλες θέσεις ανέργων.
- Δεν θα ψηφίσω κάποιους που με τον μισθό του βουλευτή μας λένε ότι κατάφεραν σε μια πορεία μερικών ετών να δημιουργήσουν περιουσίες που δεν μπορούν να φτιάξουν υψηλόβαθμα και εξαιρετικά καλοπληρωμένα στελέχη του ιδιωτικού τομέα
- Δεν θα ψηφίσω αυτούς που φοβούνται να πουν τη λέξη «λαθρομετανάστης» μην τυχόν και τους «λιθοβολήσουν» κάποιοι δήθεν προοδευτικοί που πιστεύουν ότι στην Ελλάδα μπορεί να χωρέσουν όσα εκατομμύρια ξένοι επιθυμούν να περάσουν παράνομα τα σύνορα μας και να παραμείνουν για όσο θέλουν.
- Δεν θα ψηφίσω όσους κόπτονται υποκριτικά υπέρ της Δημόσιας Παιδείας αλλά στέλνουν τα βλαστάρια τους σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία. Ούτε εκείνους που βγάζουν πύρινους λόγους υπέρ της Δημόσιας Υγείας αλλά επιλέγουν για τους ίδιους και τις οικογένειες τους τα ιδιωτικά νοσοκομεία.
Υπάρχουν άραγε πολλοί που περισσεύουν; Ναι, νομίζω ότι υπάρχουν. Και ανάμεσα στους πιο παλιούς στην πολιτική αλλά – κυρίως- ανάμεσα στους ανθρώπους που θα δοκιμάσουν για πρώτη φορά να αναμειχθούν στα κοινά. Επαγγελματίες, πετυχημένοι στο χώρο τους που δεν θα πολιτευθούν για να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι αλλά για να προσφέρουν κάτι στον τόπο και στα παιδιά μας. Και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν τέτοιοι σε όλα σχεδόν τα κόμματα.
Ψαξτε λίγο και θα τους βρείτε…
ΥΓ:Αν τώρα, στα αρνητικά κριτήρια που προσωπικά έβαλα για να κάνω την επιλογή μου μεταξύ των υποψήφιων βουλευτών, εσείς αναγνωρίζετε και κάποιους από τους πολιτικούς αρχηγούς, απλώς συμφωνώ…Και επαυξάνω…
Σωτήρης Ξενάκης
Well said!