217/2012 ΜΠ Έδεσσας – Απόρριψη ασφαλιστικών μέτρων

Τελευταία ενημέρωση την 05 Μαρ 2013 — 15:13

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Φωτεινή Μήτρακα Πρόεδρο Πρωτοδικών Έδεσσας, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημοσία στο ακροατήριο του στις 10 Μαΐου 2012, για να δικάσει την με αριθμό κατάθεσης 501/9.8.2011, αίτηση και με αντικείμενο αίτηση εγγραφής προσημείωσης υποθήκης, μεταξύ :

ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: Της Εταιρείας Ειδικού σκοπού με την επωνυμία «A.L.» που εδρεύει στην Αγγλία, c/o Wilmington Trust, SP Services (London) Limited, Tower, London, EC2M7JH, Λονδίνο και εκπροσωπείται νόμιμα από την Διαχειρίστρια της τιτλοποιημένης απαίτησης ΤΡΑΠΕΖΑ EFG EUROBANK ERGASIAS ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (Τράπεζα Ι Εφ Τζι Γιουρομπανκ Εργαζίας Ανώνυμη Εταιρεία) που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας της δικηγόρου Ευθαλίας Ούρδα (Δ.Σ. Έδεσσας).

ΤΟΥ ΚΑΘ΄ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ : Γ. Σ. του Π. και της Μ., κατοίκου Ν. Πέλλας, ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου Αποστόλου Μπανιώτη (Δ.Σ. Γιαννιτσών).
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως πιο πάνω σημειώνεται, οι δε πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 939 Α.Κ. οι δανειστές έχουν δικαίωμα να απαιτήσουν τη διάρρηξη κάθε απαλλοτρίωσης, που έγινε από τον οφειλέτη προς βλάβη τους, εφόσον το υπόλοιπο περιουσίας τους δεν αρκεί για την ικανοποίηση τους. Κατά δε τη διάταξη του α΄ άρθρου 941 Α.Κ. Η απαλλοτρίωση υπόκειται σε διάρρηξη αν αυτός υπέρ του οποίου έγινε (τρίτος) γνώριζε ότι οφειλέτης απαλλοτρίωση προς βλάβη των δανειστών του. Περαιτέρω κατά τη διάταξη του άρθρου 943 παρ. 1 Α.Κ., το αποτέλεσμα της διάρρηξης, είναι ότι ο τρίτος έχει την υποχρέωση να αποκαταστήσει τα πράγματα στην κατάσταση ου ήταν. Η διάρρηξη ενεργεί μόνο υπέρ των δανειστών που προσέβαλαν την απαλλοτρίωση. Ως απαλλοτρίωση κατά την έννοια του άρθρου 939 ΑΚ νοείται μεταξύ των άλλων κάθε διάθεση ή εκποίηση με δικαιοπραξία ή άλλη ενέργεια που επιφέρει μείωση της υπέγγυας στους δανειστές περιουσίας. Περιλαμβάνονται δε τόσον οι επαχθείς, όσον και οι χαριστικές διαθέσεις (941, 942 ΑΚ) καθώς και κάθε παροχή που έγινε από ηθικό καθήκον μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και η γονική παροχή (βλ. ΑΠ 19/1998 ΕλΔ. 40.124). Η σχετική αγωγή διάρρηξης είναι διαπλαστική και η καταγόμενη μ΄αυτήν για δικαστική διάγνωση αξίωση είναι ανεπίδεκτη χρηματικής αποτιμήσεως, μπορεί δε να ασκηθεί κατά του οφειλέτη και του τρίτου. Στην παραπάνω περίπτωση οι δανειστές εκείνου που μεταβιβάζει καταδολιευτικά την περιουσία του σε τρίτους, μπορούν να επιδιώξουν την προστασία του δικαιώματος τους για διάρρηξη της καταδολιευτικής δικαιοπραξίας (δικαίωμα προσδοκίας) ζητώντας με αίτησή τους από το δικαστήριο, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που ορίζονται στα άρθρα 682 επ. Κ.ΠολΔ., τη λήψη του κατάλληλου ασφαλιστικού μέτρου, που στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτό της προσημείωσης υποθήκης προς εξασφάλιση της μελλοντικής άμεσης αναγκαστικής εκτέλεσης της μη χρηματικής απαίτησής τους (Μον. Πρ.Θες. 5418/1998 Αρμ. 52.1106, Μον.Πρ.Αθ. 39415/1997 Νοβ. 48.64, ΜονΠρ.ΑΘ. 20.415/1997 Ελ.Δ.39.953, ΜονΠρ.Βερ. 659/1996 Αρμ. 1996. 1371).
Εξάλλου από τις διατάξεις των άρθρων 682 και 688 Κ.Πολ.Δ. συνάγεται ότι η λήψη ασφαλιστικών μέτρων επιτρέπεται και διατάσσεται σε περίπτωση που υπάρχει επικείμενος κίνδυνος ο οποίος απειλεί το επίδικο δικαίωμα ή την απαίτηση και προς αποτροπή του ή σε περίπτωση συνδρομής επείγουσας περίπτωσης, η οποία επιβάλλει την ταχεία και άμεση λήψη μέτρων πριν ή κατά τη διάρκεια της τακτικής διαγνωστικής δίκης. Αν οι πραγματικές αυτές προϋποθέσεις δεν υπάρχουν ή δεν πιθανολογούνται δεν δικαιολογείται η λήψη ασφαλιστικών μέτρων, καθόσον αυτά αποτελούν την εξαίρεση του κανόνα κατά τον οποίο τα εξαναγκαστικά μέτρα κατά της περιουσίας ή του προσώπου διατάσσονται και λαμβάνονται μόνο μετά την οριστική και τελεσίδικη διάγνωση της απαίτησης και με τις εγγυήσεις και διατυπώσεις της τακτικής διαδικασίας. Συνεπώς, όταν ο νόμος απαιτεί επικείμενο κίνδυνο ή επείγουσα περίπτωση, εννοεί προδήλως την ύπαρξη ασυνήθους ανάγκης έκτακτης δικαστικής προστασίας του διαδίκου, η οποία να δικαιολογείται από τη συνδρομή πραγματικών περιστατικών, και, συγκεκριμένα κινδύνου να ματαιωθεί η απαίτηση ή επείγουσα περίπτωση της παρούσας στιγμής (βλ. Μον.Πρ.Αθ. 449/2004 Νοβ.2004.831, Μον.Πρ.Πειρ. 1248/1999 ΕμεΤΔ 1999.337, Μον.Πρ.Αθ. 31951/1996 Αρμ. 97.1499).

Στην προκειμένη περίπτωση η αιτούσα, επικαλούμενη επικείμενο κίνδυνο και επείγουσα περίπτωση, ζητεί να διαταχθεί, ως ασφαλιστικό μέτρο, η εγγραφή προσημείωσης υποθήκης και επικουρικώς δικαστική μεσεγγύηση ακινήτων, τα οποία μεταβίβασε λόγω γονικής παροχής, ο πρώτος των καθών οφειλέτης της στον υιό του, δεύτερο των καθών, προκειμένου να εξασφαλιστεί η περιγραφόμενη στην αίτηση απαίτηση της ιδίας (αιτούσας) κατά του πρώτου των καθών, η οποία κινδυνεύει λόγω της ελαττωμένης περιουσιακής κατάστασης του τελευταίου, ο οποίος προέβη στην μεταβίβαση αυτή των παραπάνω ακινήτων του, που αποτελούσαν το μοναδικό εμφανές περιουσιακό στοιχείο από το οποίο μπορούσε να ικανοποιηθεί η απαίτησή της, με σκοπό να ματαιώσει την ικανοποίηση της απαίτησης αυτής. Η αίτηση αρμοδίως εισάγεται για να συζητηθεί στο Δικαστήριο αυτό, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρ. 686 επ. του ΚπολΔ) και είναι νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1274, 939 επ. ΑΚ, 682 περ. 1, 706 και 725 ΚποΛΔ. Πρέπει, επομένως, να εξεταστεί περαιτέρω κατ΄ ουσίαν.

Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, Τ. Π. και Α.Λ., που εξετάστηκαν στο ακροατήριο και των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν, πιθανολογήθηκαν τα εξής: Με την υπ΄αριθμ. 33031750/29.3.2006 σύμβαση πίστωσης που καταρτίστηκε μεταξύ της τράπεζα EFG Eurobank Ergasias AE και του πρώτου των καθών, χορηγήθηκε στον ως άνω πιστούχο πίστωση μέχρι του ποσού των 15.000 ευρώ. Η πίστωση αυτή εκχωρήθηκε στην αιτούσα από την ως άνω Τράπεζα με την ως άνω Τράπεζα με την από 6.11.2006 σύμβαση εκχώρησης, η εκχώρηση δε αυτή καταχωρήθηκε αυθημερόν στο ενεχυροφυλακειο Αθηνών, η οποία έχει νόμιμα αναγγελθεί στον πιστούχο. Με την από 6.11.2006 σύμβαση διαχείρισης η ως άνω Τράπεζα ανέλαβε την τήρηση των πάσης φύσεως στοιχείων καθώς και τη διαχείριση και είσπραξη των απαιτήσεων που μεταβιβάσθηκαν για λογαριασμό της αιτούσας. Ο ως άνω πιστούχος έκανε χρήση της πίστωσης πλην όμως το Μάιο του 2011 έπαψε τις καταβολές χρηματικών ποσών προς την αιτούσα, η απαίτηση της οποίας την 6.5.2011 ανήλθε στο ποσό των 16.104,76 ευρώ. Στις 15.3.2010, ο πρώτος τα των καθών, με το υπ΄αριθμ. 5266/2010 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Σκύδρας Ε. Καλαμπαλίκη, που μεταγράφηκε νόμιμα, μεταβίβασε στον δεύτερο των καθών, υιό του, λόγω γονικής παροχής, ένα διαμέρισμα, κατοικία, εμβαδού 87,08 τ.μ. που βρίσκεται στον 1ο όροφο οικοδομής κειμένης σε τμήμα οικοπέδου του Ο.Τ. 50 του συνοικισμού ν. Πέλλας και επί της οδού Ρ. Φεραίου. Η αιτούσα άσκησε εναντίον των ως άνω συμβληθέντων καθών και ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Έδεσσας την από 5.7.2011 και με αρ. κατάθεσης 91/4.8.2011 αγωγή διάρρηξης της ως άνω εκποιητικής δικαιοπραξίας ως καταδολιευτικής επικαλούμενη ότι αυτή έγινε με μόνο σκοπό τη βλάβη της ίδιας και δη προκειμένου να μην ικανοποιηθεί η άνω απαίτησή της. Ταυτόχρονα άσκησε και την ένδικη αίτηση για τη λήψη του ασφαλιστικού μέτρου της εγγραφής προσημείωσης επί του ακίνητου αυτού, ισχυριζόμενη ότι οι αντίδικοί της επιχειρούν με κάθε τρόπο να ματαιώσουν την ικανοποίησή της, δεδομένου το επίδικο ακίνητο είναι η μοναδική εμφανής περιουσία του πρώτου των καθών. Από όλα όμως τα παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία δεν πιθανολογήθηκε η ύπαρξη επικείμενου κινδύνου ή επείγουσας περίπτωσης που να απαιτεί τη λήψη του ασφαλιστικού μέτρου της εγγραφής προσημείωσης υποθήκης ή της δικαστικής μεσεγγύησης του μεταβιβασθέντος στον δεύτερο των καθού, ακινήτου. Ειδικότερα, δεν πιθανολογήθηκαν περιστατικά από τα οποία να προκύπτει επείγουσα περίπτωση ή επικείμενος κίνδυνος για να ληφθεί το αιτούμενο ασφαλιστικό μέτρο, αφού από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν πιθανολογήθηκε ότι ο ανωτέρω καθού έχει κάνει οποιαδήποτε προπαρασκευαστική ενέργεια το τελευταίο χρονικό διάστημα προς την κατεύθυνση της περαιτέρω εκποίησης του άνω περιουσιακού στοιχείου, το οποίο αποτελεί την μόνιμη κατοικία αυτού και της οικογένειας του, ώστε να δικαιολογείται η λήψη του απαιτούμενου ασφαλιστικού μέτρου. Πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα και με τη σκέψη που προαναφέρθηκε, δεν αρκεί για τη λήψη του άνω ασφαλιστικού μέτρο η αφηρημένη δυνατότητα ή το ενδεχόμενο να συμβούν παρόμοιες εκποιήσεις, αλλά , η ύπαρξη παρόντων πραγματικών περιστατικών και συγκεκριμένου κίνδυνου να προβεί ο καθού στην ενέργεια αυτή, πράγμα που δεν πιθανολογήθηκε στην προκειμένη περίπτωση. Εξάλλου ο γενικός κίνδυνος πιθανής μεταβολής στο μέλλον της περιουσιακής κατάστασης του καθού δεν αρκεί για τη λήψη του αιτούμενου ασφαλιστικού μέτρου, αφού με τέτοια εκδοχή θα δικαιολογούνταν η λήψη ασφαλιστικών μέτρων σε κάθε περίπτωση εκκρεμούς αγωγής. Συνεπώς, ανεξαρτήτως της ευδοκίμησης της ασκηθείσας από την αιτούσα αγωγής διάρρηξης της άνω εκποιητικής δικαιοπραξίας, αφού δεν πιθανολογήθηκε η ύπαρξη κινδύνου περαιτέρω μεταβίβασης του άνω ακινήτου σε άλλον καλόπιστο τρίτο, κατά τρόπο ώστε να κινδυνεύει με πλήρη ματαίωση ή ικανοποίηση της αξίωσης της απούσας πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ως ουσία αβάσιμη και να καταδικαστεί η αιτούσα στα δικαστικά έξοδα των καθών (άρθρ. 176 ΚπολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την αιτούσα στα έξοδα των καθών η αίτηση, τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων σαράντα (240,00) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, και αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημοσία συνεδρίαση, στο ακροατήριο του στην Έδεσσα στις 14 Ιουνίου 2012 με την παρουσία της Γραμματέας Ασημίνας Κινικλή.