Του Γιώργου Κράλογλου
Θα γίνουν κάτι σαν μουσειακό είδος. Θα τους δείχνουμε με το δάχτυλο και θα λέμε… μην τον βλέπετε έτσι… έχει και δικό του σπίτι… Θα αποτελούν βεβαίως παράδειγμα προς μίμηση ακραίου συναισθηματισμού. Γιατί πηγαίνοντας στα συσσίτια και πλέοντας σκάλες, κατάφεραν να κρατήσουν (μετά το 2017) το σπίτι που αγόρασαν ή κληρονόμησαν. Και μάλιστα χωρίς να έχει περιουσιακή αξία της προκοπής…
Τι σημασία έχει τώρα αν τα σπίτια θα τα πάρουν οι κομμουνιστές ή αν οι “άλλοι”… τα ετοίμασαν να τους τα δώσουν για να αποδείξουν ότι τα πήραν και τα έφαγαν οι κομμουνιστές…
Αυτό που μετράει από εδώ και πέρα είναι ότι στην αγορά ακινήτων θα αγοράζεις (αν την πατήσεις και αγοράσεις) ένα σπίτι και θα σού δίνουν δύο για δώρο…
Εκεί θα πάει η αγορά και δεν χρειάζεται καμία στατιστική και καμιά ειδική έρευνα για να το αποδείξει…
Λογική χρειάζεται και σωστή παρακολούθηση των μαντάτων… για σπίτια, για οφειλές στο κράτος, για επιχειρηματικά δάνεια, και για κόκκινα στεγαστικά δάνεια και πρώτης κατοικίας.
Τι είναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του. Νωρίς-νωρίς το 2017 το αριστερό σύνθημα “…κανένα σπίτι στα χέρια Τραπεζίτη” θα μείνει ως κλασσικό ανέκδοτο στις αριστερές καφετέριες των Εξαρχείων…
Μακάρι όμως το κακό που έρχεται να ήταν μόνο ότι από εδώ και πέρα θα βλέπουμε μήνα με τον μήνα να βγαίνουν στο σφυρί χιλιάδες σπίτια και οικόπεδα.
Η μαύρη μαυρίλα που θα πλακώσει ως καλιακούδα… είναι άλλη και δεν την έχουμε συζητήσει όσο πρέπει.
Είναι πως θα λείψουν αγοραστές που φτιάχνουν τις αγορές και τα κοράκια που θα μείνουν θα σκοτώνουν σπίτια, οικόπεδα, εργοστάσια, και χωράφια με το τσουβάλι…
Οι δε πλειστηριασμοί τόσο του κράτους όσο και των Τραπεζών θα καταντήσουν να πηγαίνεις να πίνεις καφέ και να φεύγεις. Γιατί εκτός από σένα στην αίθουσα θα είναι μόνο ο καφετζής…
Η δε μαυρίλα θα γίνει κόλαση όταν θα βγουν στην αγορά (κυριολεκτικά για σκότωμα) τα ακίνητα των βιομηχανιών, των βιοτεχνιών, των ξενοδοχείων και των καταστημάτων που θα βάλουν λουκέτα για να προλάβουν να τα πουλήσουν να πληρώσουν χρέη, δάνεια αλλά και τα καζίκια… που έχει βάλει στο μάτι ο ΕΝΦΙΑ και για τις επιχειρήσεις.
Και για να γίνει ορατή σε όλους μας η εικόνα που θα κάνει και την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να τραβάει τα μαλλιά της (επειδή νόμιζε ότι τα πράγματα με τις κατασχέσεις και με τον ΕΝΦΙΑ είναι απλά γιατί ο αστός θα κρατήσει το σπιτάκι του) φτάνει να μετρήσουμε όχι ποιοι θα είναι οι αγοραστές. Αλλά ποιοι αποκλείεται να είναι. Δείτε το έτσι και θα καταλάβετε…
Τα δάνεια που μένουν να εξυπηρετηθούν στις Τράπεζες είναι πάνω από 200 δισ. ευρώ και από αυτά τα 110 δισ. ευρώ (ίσως και παραπάνω) είναι κόκκινα και καληνύχτα σας…
Για να καταλάβουμε δε που βρισκόμαστε ας θυμηθούμε ότι το 2008 τα κόκκινα δάνεια μόλις ξέφευγαν από το 3% για να φθάσουν αμέσως μετά την κρίση πάνω από 12% και σήμερα να είναι τα μισά από το σύνολο Κοντά στο 55%.
Αυτός όλος ο κόσμος που έχει τα δάνεια δεν μπορεί εκ τον πραγμάτων να ενταχθεί στους αγοραστές των σπιτιών που θα βγουν σε πλειστηριασμούς ή θα πουληθούν από τις Τράπεζες.
Το δε 20% των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων αφορά μικρομεσαίες επιχειρήσεις που (σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία) σημαίνει χρέη σε κάθε μία στις δύο και λίγο παραπάνω…
Συνεπώς και οι μικρομεσαίοι κάθε κλάδου και κάθε κατηγορίας πουλάνε (για να πληρώσουν) αλλά δεν αγοράζουνε.
Εάν πάμε τώρα στα χρέη προς το δημόσιο θα βρούμε 1.500.000 οφειλέτες που παρέλαβαν ή θα παραλάβουν κατασχέσεις με πλειστηριασμούς.
Οπότε εάν στο 1.500.000 οφειλέτες του κράτους προσθέσουμε 1.500.000 άνεργους, 500.000 μετανάστες και κάπου 500.000 αγρότες (που έχουν κόκκινα δάνεια γύρω στα 2 δισ. ευρώ και λένε -σε κράτος και Τράπεζες- έλα να τα πάρεις…) φθάνουμε (μαζί με τους επιχειρηματίες) κοντά στους 4.500.000 Έλληνες (του λεγομένου ενεργού πληθυσμού) που είναι (εκ των πραγμάτων) εκτός της αγοράς ακινήτων.
Συνεπώς οι μόνοι σίγουροι αγοραστές σήμερα είναι τα κοράκια που έχουν ήδη δρομολογήσει κάπου 40 δισ. αγορές σε επιχειρηματικά δάνεια με εγγυήσεις τεραστίας σημασίας ακινήτων και άλλων παγίων εγκαταστάσεων σε εξαιρετικές περιοχές της χώρας.
Σκέφτομαι λοιπόν, για τα υπόλοιπα, χιλιάδες σπίτια, που θα ξεμείνουν στο κράτος, λόγω άγονων πλειστηριασμών, μήπως ήταν “έξυπνο” να δοθούν ως δώρα (κίνητρα αν θέλετε) στους “ευπατρίδες ευεργέτες” αγοραστές της αποκρατικοποίησης… Μπας και τους χάσουμε και αυτούς… Άσχημη ιδέα είναι εδώ που φτάσαμε;