begar
Σήμερα είχα μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με κάποιο στέλεχος τράπεζας.
Δεν θα μεταφέρω όλη τη συζήτηση, αλλά τα συμπεράσματα.
- Οι τράπεζες έχουν ψιλοχάσει τη μπάλα λόγω του μεγάλου αριθμού των κόκκινων δανείων. (Αν προσέξετε, σε όλα τα δημοσιεύματα, αναφέρεται το συνολικό ποσό των δανείων, αλλά όχι ο αριθμός τους. Άλλο πράγμα να κυνηγήσει η τράπεζα ένα άτομο που χρωστά 10.000.000 και άλλο να κυνηγήσει 2.000 άτομα που χρωστάνε από 5.000).
Αυτό σημαίνει για την τράπεζα μεγάλο κόστος σε χρήμα και χρόνο, αν ήθελε να τους κυνηγήσει όλους με νομικές διαδικασίες. Ακόμα και οι όποιες νομικές διαδικασίες εναντίον οφειλετών τρέχουν τώρα, γίνονται αργά γι αυτόν ακριβώς το λόγο και όχι για οποιονδήποτε άλλο. - Όσον αφορά οφειλές χωρίς εμπράγματη εξασφάλιση, χάθηκαν πολλά χρήματα σε νομικές διαδικασίες, όπου οι τράπεζα έμπαινε στα έξοδα για την έκδοση διαταγής πληρωμής, για να καταλήξει στο τέλος να παρακαλάει κάποιον, που δεν είχε ούτε δεκάρα στο όνομά του, να προσέλθει για ρύθμιση.
- Μέσα στις προθέσεις των τραπεζών δεν είναι η διενέργεια κατασχέσεων και πλειστηριασμών ακινήτων, πλην κραυγαλέων περιπτώσεων, όπου ο οφειλέτης δεν πληρώνει, ενώ ταυτόχρονα αποδεδειγμένα διαθέτει χρήματα ή στην περίπτωση που κάποιο ακίνητο θεωρείται «φιλέτο» και είναι βέβαιο ότι θα πουληθεί αμέσως.
- Στο ξεκίνημα της κρίσης, οι τράπεζες δεν προσαρμόστηκαν αμέσως και ξεκίνησαν κατασχέσεις κάποιων ακινήτων αλλά και αυτοκινήτων. Τα μεν αυτοκίνητα σάπισαν σε κάποιες αποθήκες και στο τέλος αναγκάστηκαν να τα πουλήσουν κοψοχρονιά σε εμπόρους. Τα δε ακίνητα, στην πλειονότητα δεν μπόρεσαν να πουληθούν, με τους διαγωνισμούς να παραμένουν άγονοι. Σε κάποιες, ελάχιστες περιπτώσεις που οι τράπεζες πέρασαν τα ακίνητα απ’ ευθείας στη δική τους κυριότητα (κυρίως κάποιες επαγγελματικές ή εργοστασιακές εγκαταστάσεις), αυτά κατέληξαν αχούρια, αφού η τράπεζα δεν μπορούσε να διαχειριστεί, συντηρήσει και φυλάξει τις εγκαταστάσεις. Σε κλασσικότατη περίπτωση, στην πόλη μου, κατάσχεσης εργοστασιακής μονάδας, μέσα σε ένα εξάμηνο, διαρρήκτες έκλεψαν τα μηχανήματα και όλο το περιεχόμενο, το κτίριο ρήμαξε και στο τέλος η τράπεζα το πούλησε σε ντόπιο καρχαρία για ψίχουλα, για να το ξεφορτωθεί, καταγράφοντας μεγάλη ζημιά.
- Γενικώς, οι τράπεζες θέλουν λεφτά και όχι είδος, διότι το είδος είναι δύσκολο να το διαχειριστείς, να το φυλάξεις, να το συντηρήσεις και να το πουλήσεις.
Επίσης είχα και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με κάποιον πολιτικό μηχανικό, σχετικά με το θέμα πώλησης ακινήτων.
Συγκεκριμένα τον ρώτησα αν έχουν ζήτηση τα ακίνητα. Η απάντηση ήταν η αναμενόμενη: όχι. Αλλά το πιο ενδιαφέρον που άκουσα ακολουθεί.
Υπάρχει μια πολύ μικρή ζήτηση από κάποιους που διαθέτουν συσσωρευμένο χρήμα, αλλά δεν γίνονται αγοροπωλησίες για τους εξής δύο απλούς λόγους:
- Οι έχοντες χρήμα, επηρεασμένοι από τα διάφορα δημοσιεύματα περί πτώσης των τιμών των ακινήτων, έχουν την απαίτηση να τα αγοράσουν στο 1/4 της τιμής τους.
- Οι περισσότεροι από αυτούς, το χρήμα το έχουν κλειδωμένο στην τράπεζα και θέλουν να πραγματοποιήσουν την αγορά με μεταφορά χρημάτων από λογαριασμό σε λογαριασμό, όχι τόσο επειδή θέλουν να επενδύσουν σε ακίνητο, αλλά περισσότερο για να ξεφορτωθούν χρήματα, τα οποία ενδεχομένως θα κουρευτούν στο κοντινό μέλλον.
Οι πωλητές, με τη σειρά τους, είτε έχουν χρέη και φοβούνται ότι τα χρήματα θα κατασχεθούν, μόλις εμφανιστούν στο λογαριασμό τους, είτε φοβούμενοι ενδεχόμενο κούρεμα καταθέσεων, έχουν αρχίσει να ζητάνε μετρητά.
Και μην αναρωτηθείτε που θα βρεθούν μετρητά, διότι υπάρχει ακόμα πολύς κόσμος που διαθέτει μετρητά, είτε σε θυρίδες, είτε στα στρώματα.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων
Τα παραπάνω είναι απόψεις από δύο πρόσωπα με τα οποία συζήτησα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι περιγράφουν με ακρίβεια την τρέχουσα κατάσταση.
Εννοείται ότι δεν αποτελούν προτροπή των αναγνωστών σε ενέργεια ή αποφυγή ενέργειας.