Πρωτόδικη «νίκη» για δανειολήπτη σε ελβετικό φράγκο

Συνταξιούχος Αστυνομικός δικαιώθηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ξάνθης για το δάνειο που είχε πάρει σε ελβετικά φράγκα. Η απόφαση που εκδόθηκε προ ημερών, σύμφωνα με τον Σύλλογος Δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο απεγκλωβίζει δανειολήπτες που ενώ επί σειρά ετών αποπλήρωναν κανονικά το δάνειο τους, βρέθηκαν να χρωστούν στις τράπεζες μετά από χρόνια τα ίδια ή και παραπάνω χρήματα από όσα είχαν πάρει στην αρχή. Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για πρωτόδικη απόφαση.

Ο ενάγων, συνταξιούχος Αστυνομικός σήμερα, σύναψε δανειακή σύμβαση με τραπεζικό ίδρυμα το 2007 με σκοπό να αγοράσει ένα διαμέρισμα. Η δανειακή σύμβαση ήταν σε συνάλλαγμα, και δη σε ελβετικά φράγκα. Το δάνειο του εγκρίθηκε και έτσι στις 5 Ιουνίου του 2007 η τράπεζα του κατέβαλε το ποσό των 166.680,60 ελβετικών φράγκων. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ωστόσο ο δανειολήπτης βρέθηκε εγκλωβισμένος σε μια οικονομική περιπέτεια, αντίστοιχη με αυτή που βιώνουν χιλιάδες πολίτες που λαμβάνουν δάνεια σε συνάλλαγμα.

Το ελβετικό φράγκο άρχισε να υποχωρεί σταδιακά έναντι του ευρώ, με αποτέλεσμα παρά τα χρήματα που ο δανειολήπτης κατέβαλε το κεφάλαιο του δανείου να μην μειώνεται στον βαθμό που ο ίδιος θα περίμενε. Χαρακτηριστικά η ισοτιμία του ελβετικού φράγκου έναντι του ευρώ είχε υποχωρήσει σε 1,183 το 2012 από 1,65 το 2007, όταν και εκταμιεύτηκε το δάνειο.

Ο συνταξιούχος προσέφυγε στη δικαιοσύνη ζητώντας πρακτικά να αποπληρώσει το δάνειο που είχε λάβει βάσει της ισοτιμίας που ίσχυε την ημέρα που η τράπεζα του κατέβαλε τα χρήματα.

Το Πρωτοδικείο Ξάνθης, όπως μεταδίδει το thrakitoday, δικαίωσε τελικώς τον δανειολήπτη δημιουργώντας ένα δεδικασμένο, αν και πρόκειται για πρωτόδικη απόφαση.

Στην επίμαχη δανειακή σύμβαση που είχε συνάψει ο συνταξιούχος περιλαμβανόταν ο υπ αριθμ 7ος όρος σύμφωνα με τον οποίο “εφόσον το δάνειο ή οποιοδήποτε τμήμα αυτού έχει χορηγηθεί σε συνάλλαγμα ο οφειλέτης υποχρεούται να εκπληρώσει τις εντεύθεν υποχρεώσεις του προς την τράπεζα είτε στο νόμισμα της χορήγησης είτε σε ευρώ, με βάση την τρέχουσα τιμή πώλησης του νομίσματος χορήγησης την ημέρα της καταβολής”.

Ο εν λόγω όρος κρίθηκε ασαφής και αόριστος και κατ’ επέκταση καταχρηστικός από το Δικαστήριο, με τον δανειολήπτη μάλιστα να ισχυρίζεται πως δεν είχε ενημερωθεί για τον σοβαρό κίνδυνο που διατρέχει από ένα ενδεχόμενο υποτίμησης του ελβετικού φράγκου έναντι του ευρώ τόσο για τις δόσεις, όσο και για το κεφάλαιο και ζήτησε να κηρυχθεί άγονος ο επίμαχος όρος, γιατί δεν ήταν σε γνώση του.

Προς αυτή την κατεύθυνση το Δικαστήριο έκρινε πως η οφειλή του δανειολήπτη πρέπει να υπολογιστεί βάσει της ισοτιμίας των δύο νομισμάτων την περίοδο που εκταμιεύτηκαν τα χρήματα του δανείου.