Επικίνδυνοι χαρακτηρίζονται οι σχεδιασμοί της Γερμανίας, τους οποίους υιοθετεί το ελληνικό οικονομικό επιτελείο για τη διαχείρηση του δυσβάσταχτου δημοσίου χρέους της Ελλάδας. Σύμφωνα με προσχέδια που έχουν υποβληθεί στο ΔΝΤ προς εξέταση και διαβούλευση η ΕΕ, όπως είχε αποκαλύψειτ το Sofokleousin.gr δεν βλέπει υπέρογκο δημόσιο χρέος αλλά εστιάζει στη βραχυχρόνια αδυναμία εξυπηρέτησης.
Ξεκινώντας από αυτή την αφετηρία επιχειρεί να αποφύγει τη συζήτηση για ενδεχόμενο κούρεμα και επιχειρεί μια διασταλτική ερμηνεία της έννοιας μη-διαχειρίσιμο. Η ΕΕ, καθοδηγούμενη από τη Γερμανία εστιάζει τις διαβουλεύσεις σε μια αναίμακτη αναδιάρθρωση του δανεισμοί ώστε να μη θιγεί ο επίσημος τομέας.
Αυτό το σενάριο γεννά και τη θεωρία για επιμήκυνση των διακρατικών δανείων στα 30-50 έτη, μείωση των επιτοκίων και μετακύλιση μέρους 0η και ολόκληρου του δανείου στήριξης στον EFSF. Αυτό το σενάριο περιλαμβάνει η ρήτρα για μηδενικές απώλειες “no casualties” αλλά προϋποθέτει τη μακροχρόνια δέσμευση του ΔΝΤ και της ΕΕ, δηλαδή της τρόικας, σε ένα εποπτικό όργανο που θα επιβλέπει την πορεία της ελληνικής οικονομίας ακόμα και αν δεν απαιτούνται Μνημόνια.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει απριόρι αποδεχθεί τη λύση αυτή ως την πλέον συμφέρουσα και την προωθεί μάλιστα και στην επενδυτική κοινότητα επιχειρώντας να πείσει για το ρεαλισμό της και τη δυνατότητα άμεσης και πλήρους εφαρμογής.
Όπως επισημαίνουν κορυφαίοι αξιωματούχοι της Παγκόσμια Τράπεζας και της BIS στο Sofokleousin.gr η λύση αυτή δεν επιλύει το πρόβλημα απλά το κρύβει κάτω από το χαλί και αποτελεί ένα είδος swap χρέους.
Παράληλλα με αυτό τον τρόπο παρατείνεται η οικονομική και πολιτική κηδεμονία της χώρας μέσα από άγνωστους για την ώρα μηχανισμούς και χωρίς οριοθετημένο πεδίο δράσης.
Η ανάγκη όμως της κυβέρνησης να προωθήσει την άμεση επίλυση μιας χρονίζουσας κατάστασης και η έλλειψη σαφούς πολιτικού σχεδίου καθώς και βούλησης οδηγεί σε επιλογές οι οποίες δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνουν.
Κοινοτικ΄ςε πηγές και ο Γιάννης Στουρνάρας διαρρέουν τώρα ότι το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που πρέπει να διασφαλισθεί το αργότερο μέχρι το Eurogroup του Νοεμβρίου.
Η δρομολόγηση ή μη του νέου σχεδιασμού πρέπει να περάσει από το ΔΝΤ και να ανατραπεί η επίμονη μέχρι σήμερα θέση του για “κούρεμα” στο κεφάλαιο του ελληνικού χρέους με ζημίες που θα πρέπει να γράψουν τόσο οι χώρες δανειστές όσο και το EFSF. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα το Βερολίνο αποκλείουν μία τέτοια εκδοχή και αντιπροτείνουν στο ΔΝΤ την εναλλακτική που προαναφέρθηκε τόσο για το επίσημο (κρατικό) χρέος όσο και για το ιδιωτικό.