Μετά από δυο κουρέματα, δύο Μνημόνια και αλλεπάλληλες περικοπές μισθών, την επιβολή πρόσθετων φόρων και την αποσάρθρωση του κοινωνικού ιστού η ΕΛ.ΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι το Δημόσιο χρέος της χώρας εκτοξεύθηκε στο 160,5% του ΑΕΠ, στο πρώτο τρίμηνο του έτους. Tο χρέος της Ελλάδας είναι κατά 24,1% υψηλότερο σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2012 και κατά 3,7% υψηλότερο σε σχέση με το τέταρτο.
Τα στοιχεία καταγράφουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την παταγώδη αποτυχία των προγραμμάτων διάσωσης και των κουρεμάτων, καθώς η χώρας υποχρεώθηκε σε μακρά περίοδο ύφεσης, ενώ με το κούρεμα των Δημόσιων Ταμείων χάθηκαν κεφάλαια τα οποία η χώρα αναγκάστηκε να δανειστεί εκ νέου.
Κάτω από αυτο το πρίσμα είναι σαφές ότι το Δημόσιο χρέος παραμένει ανεξέλεγκτον και πως ακόμα και αν η Ελλάδα το 2014 -σενάριο ιδια΄τιερα αισιόδοξο, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ- το χρέος δεν θα μπορέσει να καταστεί βιώσιμο μέχρι το 2020-22 που έχει συμφωνήσει το ΔΝΤ με την Κομισιόν.
Η ανεξέλεγκτη δυναμική του ελληνικού χρέους αποτελεί στην ουσία την ωρολογιακή βόμβα που θέλιουν να εκμεταλλευτούν οι Νότιοι, οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ προκειμένου να υπερβούν τις γερμανικές ενστάσεις για τη συνολική και ριζοσπαστική διαχείρηση της κρίσης.
Το Δημόσιο χρέος της Ελλάδας επιβαρύνεται ακόμα και από τις εκδόσεις εντόκων γραμματίω καθώς με αυτά αναχρηματοδοτεί μακροχρόνια ομόλογα που λήγουν. όπερ σημαίνει ότι μετατρέπει μακροχρόνιες υποχρεώσεις σε βραχυχρόνιες επιβαρύνοντας τις ταμειακές ροές, και οδηγώντας τη χώρα σε αδιέξοδο.
Αν όμως η Ελλάδα συνεχίσει να αναχρηματοδοτεί χρέος που κατέχουν ιδιώτες με έντοκα γραμμάτια και με ρευστό τότε θα βρεθεί σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση και ασχέτως του μεγέθους χρημαδοτικού κενού, στην πραγματικότητα θα οδηγηθεί σε στάση πληρωμών, ακόμα και για μικρά ποσά.
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι τα κεφάλαια που αντλεί στις εκδόσεςι εντόκων γραμματίων προέρχονται κατ αποκλειστικότητα από τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες εξαρτώνται από δυο πηγές ρευστότητας τον ELA και τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης. Ετσι το Δημόσιο αναγκάζεται να πληρώνει τόκο στις τράπεζες για να το δανείζουν με τα λεφτά που το ίδιο δανείστηκε από την τρόικα για να ις στηρίξει.
Επιπλέον η απορρόφηση από το Δημόσιο της διαθέσιμης ρευστότητας των τραπεζών τη στερί από την πραγματική οικονομία, καθώς με βάσει τους ισχύοντες κανονισμούς τα ελληνικά ομόλογα είναι υψηλού ρίσκου και επιβραύνουν τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών περιορίζοντας τη δυνατότητα χρηματοδότησης επιχειρήσεων περισσότερο από το απόλυτο ποσό που δανείζουν στο κράτος.
Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Μετά την Ελλάδα ακολουθεί η Ιταλία με 130,3%, η Πορτογαλία με 127,2% και η Ιρλανδία με 125,1%.
Σε μέσα επίπεδα, το δημόσιο χρέος των 17 κρατών της Ευρωζώνης αυξήθηκε στο πρώτο τρίμηνο του 2013 στο 92,2% του ΑΕΠ από 90,6% το τέταρτο τρίμηνο 2012 και 88,2% το πρώτο τρίμηνο του 2012.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία αυτά είναι με τη μέθοδο βάσης, δηλαδή χρησιμοποιουν ένα έτος ως σημείο αναφοράς και δεν αναπροσαρμόζουν το ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές. Με τη μέθοδο προσαρμογής σε τρέχουσες τιμές το χρέος εκτοξεύεται στπ 172%(!).