Του Αλέξανδρου Μερκούριου
Σε αντίθεση με αυτά που μας λένε εδώ και μήνες, δηλαδή ότι “ως εδώ ήταν, πιάσαμε τον πάτο”, η σκληρή αλήθεια είναι διαφορετική. Τον πάτο όχι μόνο δεν τον έχουμε πιάσει, αλλά ούτε που ξέρουμε που είναι. Και το χειρότερο, αυτοί που μας κυβερνούν, και οι τωρινοί και οι αυριανοί, επίσης δεν γνωρίζουν που είναι ο πάτος…
Μιλούσα με έναν τραπεζίτη προχθές, και κατάλαβα ότι μόνο τις τελευταίες ημέρες αντελήφθησαν αυτό που εμείς στο Ποντίκι γράφαμε εδώ και μήνες. Ότι οι τράπεζες μετά το θρίαμβο του PSI, θα κλείσουν πολλά καταστήματα, κάπου 30 με 40% αναλόγως την περίπτωση. Και πως πολύς καλοπληρωμένος κόσμος θα μείνει στο δρόμο.
Κι όμως ακόμα κι αυτοί που είναι μέσα στα πράγματα, την τελευταία στιγμή αφήνουν για να αντιληφθούν το αυτονόητο.
Έτσι είναι ο άνθρωπος. Αργεί να καταλάβει, ειδικά όταν αυτό που είναι να καταλάβει, τον φοβίζει. Και προτιμά να ζει σε μια ψευδαίσθηση σχηματισμένη από όμορφες αναμνήσεις. Οι ψυχολόγοι το λένε cognitive resonance, αλλά τι σημασία έχει;
Τα ίδια που θα συμβούν σύντομα στους τραπεζικούς, συνέβησαν τελευταία στους δημοσιογράφους. Πολλοί απ’ αυτούς εργάζονται σε εφημερίδες που δεν έχουν να τους πληρώσουν, αρνούμενοι ν αλλάξουν τρόπο ζωής, ή και αντικείμενο εργασίας, όπως είναι (πολύ) πιθανόν να τους συμβεί μελλοντικά. Βέβαια, από χθες που αποφασίστηκε κι επίσημα ο τερματισμός της υποχρεωτικής δημοσίευσης ισολογισμών και θα κλείσουν αρκετά οικονομικά έντυπα πολλοί θα αναθεωρήσουν συντομότερα…
Όπως και οι μαγαζάτορες, με 63.000 απ´ αυτούς στα πρόθυρα του λουκέτου, να προσπαθούν με νύχια και δόντια να κρατήσουν τα καταστήματά τους ανοικτά… Πως; Απλά, ακούγοντας τους πολιτικούς που λένε ότι του χρόνου θα έχουμε ανάκαμψη.
Μα καλά ακόμη δεν έχουν μπει τα μισά από τα νέα μέτρα και κάποιοι λένε, ότι ο κόσμος θα έχει λεφτά για ψώνια, του χρόνου;
Που ο βασικός μισθός θα είναι 470 ευρώ; Που ο μισθός των μερικώς απασχολούμενων θα είναι 293 ευρώ; Που ότι και να βγάζουμε θα πηγαίνει στην εφορία πριν καν το εισπράξουμε; Που το λίτρο της βενζίνης, αλλά και του πετρελαίου θέρμανσης θα έχει 2 ευρώ; Που οι εργοδότες θα απολύουν χωρίς αποζημιώσεις; Που σε όποιον έχει μείνει ένα ακίνητο, θα τιμωρείται;
Ξυπνήστε φίλοι μου. Το ελληνικό παραμύθι τελείωσε.
Για πολλούς από μας η αλήθεια θα είναι τόσο άσχημη όσο και των Ρώσων που έρχονταν στην Ελλάδα του ´90 για δουλειές του ποδαριού, και μας έλεγαν ότι ήταν καθηγητές…
Κι εμείς δεν τους πιστεύαμε…
Να τα λέμε κι αυτά…, να πούμε και την αλήθεια…?
Είναι τόσο πυκνές πλέον, και σε καθημερινή βάση, οι ενδείξεις, οι υπόνοιες, οι νύξεις, τα μισόλογα, που σου αφαιρούν το δικαίωμα να αποστρέψεις το κεφάλι από την πραγματικότητα που σχηματίζεται αργά και βασανιστικά, σαν εικόνα ενός γιγαντιαίου παζλ. Τουλάχιστον, σου αδειάζουν σχεδόν τελείως τη φαρέτρα με τα επιχειρήματα περί αντιθέτου…
Δικηγόροι, κατασκευαστές, επιχειρηματίες του τουρισμού, στελέχη τραπεζών, όλοι με το πρόθεμα “μεγαλο” μπροστά από την ιδιότητά τους, σκύβουν το κεφάλι όταν μιλούν, γεμίζουν τα πρόσωπά τους από ρυτίδες καθώς μορφάζουν από απόγνωση και φόβο για το μέλλον. “Δεν πάει άλλο” λένε, “και σίγουρα όχι έτσι…, θα γίνει έκρηξη…”. “Οι εξελίξεις θα είναι το ίδιο αδιανόητες περί εφικτού, όπως και το, ότι έχουμε βιώσει μέχρι τώρα σε σχέση με την προ 2008 εποχή!” Από τόσα πολλά χείλη, διάφορων ποσοτικών και ποιοτικών βαθμίδων εγκυρότητας, ειπώνονται σχεδόν οι ίδιες προβλέψεις. Σύμπτωση….?
Ο φόβος…, έχει κατακλύσει και κατατρώει τα πάντα, σαν αρρώστια που σου καταστρέφει την ψυχή, ή σαν την πτώση ανθρώπου από τεράστιο ύψος. Συνήθως πεθαίνεις από καρδιακή προσβολή πριν την πρόσκρουση στο έδαφος. Πεθαίνεις από τον τρόμο του επερχόμενου…
Αυτός ο φόβος του επερχόμενου -γιατί η πτώση της χώρας και όχι μόνο, δεν έχει τελειώσει-, έχει κυριεύσει τους πάντες. Άνθρωποι με υψηλό βιοτικό επίπεδο μέχρι πρότινος, ψελλίζουν μισόλογα, με τρεμάμενη φωνή. Διπλωματικοί υπάλληλοι που δε σε κοιτούν στα μάτια, όταν ψιθυρίζουν την αλήθεια του … αγνώστου. Όλα ψέμματα … που επικοινωνούνται στον κόσμο.
Οι πολιτικοί δεν ξέρουν τί τους γίνεται και τί μέλλει γενέσθαι. Οι συνεταίροι τους στην εξουσία τραπεζίτες παλεύουν μπας και σώσουν τα μαγαζιά τους από την επερχόμενη, σαρωτική θύελλα. Οι ενδείξεις φουντώνουν … Η Ευρώπη, δειλά, επανέρχεται στην ύφεση. Η Ελλάδα πώς θα μπει σε ανάπτυξη? Μαύρο χιούμορ…
Οι ενδείξεις και έγκυρες πληροφορίες από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, δείχνουν τεράστια προβλήματα στις εθνικές οικονομίες, που αποκρύπτονται έντεχνα πίσω από την προβληματική -κατ’ αυτούς- Ελλάδα. Η κοινωνική συνοχή καταρρέει πανευρωπαϊκά, και το μπαλόνι έχει φουσκώσει σε οριακό σημείο πλέον. Πώς, πότε, και με τί σφοδρότητα θα εκτονωθεί?
Ταυτόχρονα η Αμερική, από το 2000 και μετά, έχει δεκαπλασιάσει τα στρατηγικά της αποθέματα σε πετρέλαιο, έχει αυξήσει την αποθεματοποίηση χρυσού στο 75% του παγκόσμιου αποθεματικού, και κατέχει το 50% της παγκόσμιας πολεμικής παραγωγής, κυρίως σε υπερσύγχρονα όπλα. Για πολύ μεγάλο πόλεμο ετοιμάζεται … οι αριθμοί είναι αφοπλιστικοί. Φουντώνει και η γεωπολιτική κόντρα της με τη Ρωσία του Πούτιν, για το νέο διαμαντένιο ενεργειακό πετράδι της υφηλίου. Το τρίγωνο Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ. Τίποτα δεν είναι εκτός του γιγαντιαίου παζλ.
Το παραμύθι σίγουρα έχει τελειώσει. Και το Ελληνικό, και το Ευρωπαϊκό. Οι πολιτικές Ευρωπαϊκές μαριονέτες, προσπαθούν να το τραβήξουν λίγο ακόμα, με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν το τραγικό τέλος του. Οι φαιδροί τραπεζίτες προσπαθούν να γλιτώσουν από πολλά και τρομακτικά, αλλά κυρίως από την ανταριασμένη θάλασσα των δισεκατομμυρίων τόνων από άχρηστα μπετά και τούβλα που θα τους πνίξει, και τους πνίγει πανευρωπαϊκά. Το πορτοκάλι δεν έχει αλλο χυμό πλέον…, και μάλλον ο αποχυμωτής θα καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων!
Δεν θα τα καταφέρουν, ούτε οι μεν, ούτε οι δε. Εμένα με απασχολεί ο εφιάλτης που θα ακολουθήσει…