Για όσους εξακολουθούν να ψάχνουν πού οφείλεται η χρεοκοπία της χώρας, παραθέτω χθεσινό ρεπορτάζ. Απολαύστε το:
«Δεν πέρασαν προς το παρόν οι προκλητικές ρυθμίσεις για τα υπέρογκα δάνεια που έχουν λάβει τα κόμματα, υποθηκεύοντας την κρατική χρηματοδότηση, και τις ζητούν με τροπολογία που κατέθεσαν οι γραμματείς του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Ωστόσο, η επίμαχη τροπολογία δεν συζητήθηκε καθώς κατατέθηκε εκπρόσθεσμα. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα κόμματα θα επανέλθουν την ερχόμενη εβδομάδα.
Η τροπολογία που κατατέθηκε σε εντελώς άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για ‘την κτηνοτροφία και τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις’, το οποίο αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα, είναι ενδεικτική της οριακής οικονομικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει τα κόμματα.
Στις προτεινόμενες ρυθμίσεις περιλαμβάνεται η εξασφάλιση σταθερού χαμηλού επιτοκίου στο 4% για τα δάνεια που έχουν ήδη λάβει τα κόμματα, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι στο κείμενο που αρχικά είχε κατατεθεί υπήρχε και πρόβλεψη για διαγραφή των ανεξόφλητων τόκων, την οποία ωστόσο απέσυραν την τελευταία στιγμή τα δύο μεγάλα κόμματα, μετά τις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε.
Αναλυτικά, η τροπολογία που κατέθεσαν οι κ. Μιχάλης Καρχιμάκης και Ανδρέας Λυκουρέντζος προβλέπει ότι για τα δάνεια που έχουν πάρει τα κόμματα μέχρι τις 31/12/2011 θα ισχύει ένα σταθερό επιτόκιο 4% για την εξόφλησή τους.
Παράλληλα, προβλέπεται για όσα κόμματα χρωστούν πάνω 20 εκατ. ευρώ, οι ετήσιες δόσεις να ανέρχονται στο 50% της ετήσιας κρατικής χρηματοδότησης που δικαιούνται, ενώ για τα κόμματα που χρωστούν κάτω από 20 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο ποσοστό να ανέρχεται στο 20%. Σύμφωνα με τη ρύθμιση, τα ποσά αυτά θα καταβάλλονται απευθείας από το ελληνικό δημόσιο προς τις τράπεζες.
Σε ό,τι αφορά τη μελλοντική χρηματοδότηση των κομμάτων, οι κ. Καρχιμάκης και Λυκουρέντζος με την τροπολογία που κατέθεσαν ζητούν ‘να απαγορευτεί στα κόμματα να εκχωρούν για τη διασφάλιση απαιτήσεων ποσοστό μεγαλύτερο του 50% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης’ προκειμένου, όπως σημειώνουν, ‘τα κόμματα και συνασπισμοί να αναπτύξουν μια υγιή οικονομική διαχείριση και συνακόλουθα να μειώσουν την εξάρτησή τους από τον δανεισμό από τρίτους’».
Υποθέτω ότι γνωστή στους περισσότερους είναι και η «στάση πληρωμών» στην οποία έχουν προχωρήσει τα μεγάλα κόμματα έναντι των υπαλλήλων τους, σε ορισμένες δε περιπτώσεις και πολλών προμηθευτών τους.
Μόνο που στην περίπτωση των κομμάτων, δεν υπάρχουν άρθρα 99, δεν είμαι δε καθόλου σίγουρος ότι οι «σοφοί» μας νομοθέτες προέβλεψαν σαφείς διαδικασίες για τη χρεοκοπία των ίδιων των κομμάτων τους.
Για εκείνους, βλέπετε, υπάρχει ως τώρα η ισχύς του ρητού «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει», καθώς επίσης και η απόλυτη νομοθετική εξουσία.
Για όσους λοιπόν δεν το έχουν καταλάβει, αυτές ακριβώς οι ηγετικές ομάδες που χρεοκόπησαν τα ίδια τους τα κόμματα είχαν εναλλάξ και τη διακυβέρνηση της χώρας, με το ίδιο ακριβώς -αναμενόμενο θα έπρεπε να είναι- αποτέλεσμα!
Τώρα, νομοθετούν μεταξύ τους ώστε να ξεκινήσει η «Σεισάχθεια» όχι από τους οικονομικά αδύνατους, εκείνους που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι ή την ικανότητα διαβίωσής τους, αλλά από τους δικούς τους «κομματικούς οργανισμούς».
Αν αυτό δεν είναι ντροπή, να προηγείται ο θύτης των θυμάτων του, τότε δεν ξέρω τι είναι!
Δεν αμφιβάλλω πάντως πως κάποιου είδους «συγχωροχάρτι» θα τους δοθεί. Αυτή είναι «η φύση του κομματικού κτήνους» που ανεχθήκαμε τόσα χρόνια.
Το ερώτημα είναι για πόσο καιρό ακόμη θα το ανεχόμαστε.
Πόσο δίκαιο είναι όλοι οι Έλληνες πολίτες να πληρώνουν «κατιτίς» για τα πολιτικά κόμματα, ανεξαρτήτως του τι ψηφίζουν οι ίδιοι, αλλά και να ανέχονται την προκλητικότητα της τραπεζικής χρηματοδότησής τους έναντι… μελλοντικής επιχορήγησης!
Αν ,για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ καταποντιστεί στις εκλογές, πόση ακριβώς θα είναι η επιχορήγηση που θα λαμβάνει, κι από την οποία θα δίνει το… 50% στις τράπεζες;
Κατά τη γνώμη μου, ο σχεδόν ελάχιστος χώρος που καταλαμβάνει στην επικαιρότητα αυτό το θέμα είναι χαρακτηριστικό του επιδερμικού και αποπροσανατολισμένου τρόπου με τον οποίο εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία την κρίση και τα αίτιά της.
Με αυτό το σκεπτικό, μπορώ να κατανοήσω ακόμη κι εκείνους τους ολίγους (με τη διττή σημασία της λέξης) που έβγαλαν τα απωθημένα τους στο Γιώργο Νταλάρα.
Ακόμη και σήμερα, πολλούς από εμάς δεν τους απασχολούν τα πραγματικά αίτια και οι πρωταγωνιστές της κρίσης, αλλά ο «ντόρος», η διαμαρτυρία-χαβαλές, η εύκολη εκτόξευση κατηγοριών επί δικαίους και αδίκους.
Η εκτόνωση και όχι η λύση.
Φοβάμαι πως το «κομματικό κτήνος» που κυριάρχησε σε αυτήν τη χώρα για δεκαετίες ολόκληρες τραυμάτισε πάνω απ’ όλα το πνεύμα της.
Ελπίζω όχι ανεπανόρθωτα.