Μία λύση – σοκ προκρίνει για τη σωτηρία της Ελλάδας το πρακτορείο Bloomberg. Σε ανάλυσή του τάσσεται «κατά» της εξόδου της χώρα μας από το ευρώ και «υπέρ» της βάναυσης ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας με μισθούς πείνας για … υπάκουους εργαζομένους!
Με άλλα λόγια το αμερικανικό πρακτορείο θεωρεί ως μόνη διέξοδο την εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή την άμεση και βίαιη περικοπή των μισθών η οποία με τη σειρά της θα προκαλέσει επίμονα υψηλό ποσοστό ανεργίας, με αποτέλεσμα να χάσουν οι εργαζόμενοι τη διαπραγματευτική τους ισχύ…
Στην ανάλυση επισημαίνεται ότι η Ελλάδα όσο και άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης έχουν μπροστά τους χρόνια οικονομικών δυσχερειών, ακόμη και εάν αναδιαρθρώσουν το χρέος τους. Οι προοπτικές είναι τόσο ζοφερές, ώστε σύμφωνα με μία «σχολή», θα ήταν καλύτερα εάν βρισκόντουσαν εκτός ευρώ, παρά το άμεσο κόστος της εξόδου.
Σύμφωνα όμως με το Bloomberg ακόμη και μετά την πληρωμή των «προστίμων», η ανάσταση των εθνικών νομισμάτων και η ανάκτηση του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής θα προκαλούσαν αντίστοιχα προβλήματα με αυτά που θα έλυναν.
Οι υποστηρικτές μίας εξόδου από το ευρώ προτείνουν η Ελλάδα να λύσει βραχυπρόθεσμα το πρόβλημα δανεισμού, μέσω χρεοκοπίας ή άλλου τρόπου και να σταματήσει να έχει ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Θα έπρεπε όμως ακόμη να αντιμετωπίσει την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, υποστηρίζει το Bloomberg.
Το κόστος εργασίας αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρωζώνη, κάνοντας ακριβότερες τις εξαγωγές και φτηνότερες τις εισαγωγές. Σαν αποτέλεσμα, παρουσιάζονται χρόνια εμπορικά ελλείμματα που χρηματοδοτούνται με συνεχή δανεισμό.
Εάν μπορούσε να υποτιμήσει η χώρα μία «νέα δραχμή», θα μείωνε τις τιμές στις εξαγωγές και θα αύξανε τις τιμές στις εισαγωγές. Λόγω του ότι δεν έχει αυτή την επιλογή, πρέπει να βελτιώσει βιαιότερα την ανταγωνιστικότητα: με μειώσεις μισθών σε συνδυασμό με υψηλή ανεργία, ώστε να καμφθεί η διαπραγματευτική ισχύς των εργαζόμενων.
Οι συντάκτες του Bloomberg σημειώνουν ότι στην περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ τότε η καταστροφή θα ήταν μεγαλύτερη: Οι καταθέτες θα έσπευδαν στις τράπεζες για να βγάλουν τα ευρώ τους εκτός Ελλάδας πριν μετατραπούν σε δραχμές. Οι οφειλέτες θα συνεχίσουν θα χρωστούν σε ευρώ στους εκτός Ελλάδας δανειστές τους και, με την αυτονόητη άμεση υποτίμηση της νέας δραχμής, η εξυπηρέτηση των οφειλών τους θα ήταν δυσκολότερη, προκαλώντας νέο κύμα χρεοκοπιών.
Συγκρίνοντας τις δύο επιλογές, μία αναδιάρθρωση χρέους σε συνδυασμό με μία εσωτερική ή οικονομική υποτίμηση -όσο δύσκολη και να είναι- φαίνεται προτιμότερη, κατά τους ίδιους.
Οι μεγάλες περικοπές αμοιβών, εν μέσω της απαραίτητης ύφεσης για να επιβληθούν, δεν χρειάζεται να συνοδεύονται από το ίδιο τεράστιο κόστος προσαρμογής. Ένας συνδυασμός αυξημένου ΦΠΑ και μείωσης του φόρου μισθωτών υπηρεσιών που παρακρατείται από τις επιχειρήσεις προσομοιάζει με μία υποτίμηση νομίσματος, καθώς αυξάνει τιμές των εισαγωγών σε σχέση με τις τιμές των εξαγωγών, μειώνει χωρίς άλλη παρέμβαση το πραγματικό μισθολογικό κόστος.
Είναι αλήθεια, παραδέχεται το άρθρο, ότι και μετά από τα παραπάνω η Ελλάδα θα έπρεπε να διατηρήσει υπό αυστηρό έλεγχο τις αποδοχές, ώστε να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.