Πληροφορούμαστε πως επίκεινται σημαντικές αυξήσεις συντελεστών που επηρεάζουν το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας, ιδιαίτερα όσον αφορά τη βιομηχανική χρήση. Εφόσον το σύνολο αυτών των αυξήσεων υλοποιηθεί αφενός το πλήγμα για την ελληνική βιομηχανία θα είναι καίριο, αφετέρου θα ακυρωθεί στην πράξη κάθε προσπάθεια ουσιαστικής απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Ειδικότερα:
1. Τέλος ΑΠΕ
Αυξήσεις, στην υψηλή τάση από 1,04 σε 2,96 ευρώ/MWh και στη μέση τάση από 1,69 σε 5,35 ευρώ/MWh, ισοδυναμούν με αυτόματη αύξηση των βιομηχανικών τιμολογίων κατά 4%.
Το υφιστάμενο «πλαφόν» των 770.000 καθίσταται στην πράξη άνευ σημασίας καθώς με τις τιμές αυτές του τέλους και την πτώση της βιομηχανικής δραστηριότητας είναι λιγότερες από τρεις (3) οι εγκαταστάσεις που θα αγγίξουν το ποσό αυτό. Για τους λοιπούς καταναλωτές δεν υφίσταται κανένας μηχανισμός προστασίας, παρά τις αλλεπάλληλες, αναλυτικές προτάσεις που έχει καταθέσει η ΕΒΙΚΕΝ (εφαρμογή αυστριακού μοντέλου, πρόταση που υιοθετεί και η ΡΑΕ).
Είναι απογοητευτικό να γίνεται επίκληση του ελλείμματος του 2010 που ο ΔΕΣΜΗΕ μεταφέρει. Όπως έχουμε ήδη εξηγήσει οι βιομηχανικοί καταναλωτές κατέβαλαν το 2010 το πλήρες τίμημα του τέλους, επομένως δεν ευθύνονται για το έλλειμμα που δημιούργησε η λανθασμένη απόφαση της τότε Υπουργού ΠΕΚΑ να εξαιρέσει κατηγορίες καταναλωτών.
Η ετήσια επιβάρυνση των μελών της ΕΒΙΚΕΝ από το αυξημένο τέλος ΑΠΕ θα είναι της τάξης των 15 εκ. €, που αντιστοιχεί περίπου στο 50% της συνολικής βιομηχανικής κατανάλωσης της χώρας. Επιπλέον, είναι αμφίβολο εάν έστω και μία εγκατάσταση θα αγγίξει το πλαφόν.
2. Φόρος λιγνίτη
Είναι ακατανόητη η επιλογή να επιβαρυνθεί με ένα φοροεισπρακτικό μέτρο η βασική ανταγωνιστική εγχώρια πηγή ενέργειας που καλύπτει πάνω από 50% της ηλεκτροπαραγωγής.
Είμαστε σύμφωνοι σε μια διαδικασία ανάδειξης του πραγματικούς κόστους του καυσίμου και προετοιμασίας του κλάδου ηλεκτροπαραγωγής για την μετά το 2013 εποχή με στόχο την ελαχιστοποίηση των συνεπειών στον καταναλωτή. Αλλά το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται το μέτρο προεξοφλεί πως ο σκοπός είναι βραχυπρόθεσμος, καθαρά εισπρακτικός και επιβαρύνει κυρίως τη βιομηχανία της οποίας η προμήθεια βασίζεται κατά κύριο λόγο σε λιγνιτικές μονάδες.
Είναι χαρακτηριστικό πως η επιβολή του τέλους συνδέεται με την κάλυψη του ελλείμματος του ΔΕΣΜΗΕ λόγω της υπερβολικής διείσδυσης των ΑΠΕ. Τίθεται εύλογα το ερώτημα, πώς είναι δυνατό με τόση ευκολία να ανατρέπονται τα θεμέλια της αγοράς ηλεκτρισμού ενώ ταυτόχρονα δε γίνεται καμία συζήτηση για τη γενεσιουργό αιτία του προβλήματος που είναι η επιθετική διείσδυση των ΑΠΕ και οι πολύ υψηλές εγγυημένες τιμές;
3. Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο
Έχει ήδη επισημανθεί η καταστροφική επίδραση του φόρου στο άμεσο κόστος των βιομηχανιών. Το μέσο ετήσιο κόστος για τις βιομηχανίες εντάσεως ενέργειας είναι της τάξης του ενός εκ. €. Τις συνέπειες ανέδειξε με αναλυτικό τρόπο και πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ, όπου αναφέρεται ο κίνδυνος για απώλεια 46.000 θέσεων εργασίας και περισσότερο από 1 μονάδας του ΑΕΠ!
Πρόσφατα τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση πρόταση αναθεώρησης του μέτρου στην οποία η ΕΒΙΚΕΝ έχει καταθέσει σχετικό υπόμνημα. Ειδικότερα η πρόταση της ΡΑΕ για είσπραξη του ΕΦΚ μέσω του Λογαριασμού Προσαυξήσεων μας βρίσκει αντίθετους στην περίπτωση που δεν υπάρξει ειδική μέριμνα ή και εξαίρεση της ενεργοβόρου βιομηχανίας, με δεδομένο πως η λειτουργία της περιορίζεται σε ώρες χαμηλού φορτίου. Περαιτέρω, η θεσμοθέτηση οιουδήποτε μεγίστου ορίου επιβάρυνσης θα είναι εντελώς προσχηματική και ευνοϊκή μόνο για συγκεκριμένες εγκαταστάσεις με πάρα πολύ μεγάλες καταναλώσεις, εκτός εάν το όριο αυτό είναι επαρκώς χαμηλό.
Υπενθυμίζεται πως ήδη από πέρσι εφαρμόζεται και ΕΦΚ στην ηλεκτρική ενέργεια ύψους 2,5 ευρώ/MWh στην υψηλή τάση και 5 ευρώ/MWh στη μέση τάση.
4. Τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας
Οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται σε μια περίοδο που λαμβάνονται αποφάσεις και γίνονται συζητήσεις για τον καθορισμό νέων τιμολογίων προς βιομηχανικούς πελάτες, κάτι που εφόσον συμβεί, θα συμβάλει καθοριστικά στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, οι φορολογικές επιβαρύνσεις αυξάνουν το κόστος κατά 10-15%.
Είναι σαφές πως οι εξελίξεις αυτές δυσχεραίνουν εκ των πραγμάτων τις συζητήσεις εφόσον επιδεινώνουν τη θέση των βιομηχανικών καταναλωτών και την προσπάθεια να αποτραπεί το κλείσιμο επιχειρήσεων, η διόγκωση της ανεργίας και η περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ.
Σας έχει ποτέ περάσει από το μυαλό, ότι οι Γερμανοί επιθυμούν και μεθοδεύουν το κλείσιμο της Ελληνικής Βιομηχανίας; Έχουν πιο φτηνούς προμηθευτές, δεν θέλουν τον ανταγωνισμό, δεν τους βολεύει… Για σκεφτείτε την ιστορία της Ελληνικής Βιομηχανίας