Με δικαστική βούλα και δη του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, του ανωτάτου δηλαδή δικαστικού οργάνου της χώρας, θα συνεχίσει να εφαρμόζεται μια εξόφθαλμα άδικη διάταξη που δίνει υπεροχή στο δημόσιο τόσο έναντι των υπαλλήλων του όσο και έναντι πολιτών από τους οποίους έχει αξιώσεις.
Το κορυφαίο δικαστικό όργανο της χώρας ήρε τη διαφωνία (μέσω αντίθετων αποφάσεων) μεταξύ Συμβουλίου Επικρατείας και Αρείου Πάγου σχετικά με τη νομοθετική διάταξη που προβλέπει ότι η παραγραφή των αναδρομικών αξιώσεων των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα είναι διετής, ενώ η παραγραφή των αξιώσεων του δημοσίου έναντι υπαλλήλων του και άλλων πολιτών είναι πενταετής υπέρ της άποψης του Αρείου Πάγου ότι η παραγραφή των αξιώσεων υπαλλήλων-πολιτών είναι διετής.
Δηλαδή εν ολίγοις αν ο υπάλληλος διεκδικεί αναδρομικά, επιδόματα κλπ. από το δημόσιο μπορεί να το κάνει σε βάθος δυο ετών από τη στιγμή που υπέστη την «αδικία» αλλιώς αυτές οι αξιώσεις παραγράφονται. Αντίθετα το δημόσιο όταν εγείρει αξιώσεις έναντι πολιτών έχει χρονικό περιθώριο πέντε ετών από τη στιγμή υπέστη τη ζημία. Άλλωστε το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο είχε δώσει δείγματα γραφής από το Μάιο του 2009 όταν έκρινε ότι είναι διετής η παραγραφή των αναδρομικών αξιώσεων από διαφορές αποδοχών, επιδομάτων κλπ. των υπαλλήλων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου.
Καταδικάστηκαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Κι όλα αυτά τη στιγμή που η χώρα μας καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στη συνέχεια που έκρινε ότι η σχετική ρύθμιση είναι αντίθετη στο πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Κι όταν βέβαια το Μισθοδικείο είχε κρίνει από το 2008 ότι η παραγραφή των αξιώσεων δικαστών και εισαγγελέων δεν παραγράφονται στη διετία, αλλά την πενταετία, αφού προφανώς οι δικαστές είναι πιο ίσοι απέναντι στο νόμο από τους υπόλοιπους πολίτες.
Τι είπε το ΣτΕ
Αξίζει να αναφερθεί η άποψη του ΣτΕ που με τις υπ΄ αριθμ. 953 και 954/2011 αποφάσεις της έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η ρύθμιση του άρθρου 91 παράγραφος 3 του Ν.Δ. 321/1969 που προβλέπει διετή παραγραφή για τις αξιώσεις των απασχολουμένων στον δημόσιο τομέα. Αντίθετα, ο Άρειος Πάγος έχει κρίνει από το 1983 (απόφαση 1270/1983) ότι η παραγραφή είναι διετής.
Οι σύμβουλοι επικρατείας ανέφεραν πως «η θέσπιση της διετούς παραγραφής δεν δικαιολογείται ούτε από τη φύση της εννόμου σχέσεως που συνδέει το δημόσιο με τους υπαλλήλους του, εφόσον οι χρηματικές αξιώσεις του δημοσίου κατ΄ αυτών δεν υπόκεινται στην ίδια βραχεία παραγραφή. Η διάταξη του άρθρου 91 παράγραφος 3 του Ν.Δ. 321/1969 δεν θα έπρεπε να εφαρμοσθεί ως αντισυνταγματική και ως εκ τούτου ως ανίσχυρη, με συνέπεια οι απαιτήσεις των υπαλλήλων του δημοσίου από καθυστερούμενες αποδοχές ή απολαβές οποιασδήποτε φύσεως ή αποζημιώσεως από αδικαιολόγητο πλουτισμό να υπόκεινται στην προβλεπόμενη από την παράγραφο 1 του ίδιου άρθρου 91 και ισχύουσα για όλες τις άλλες χρηματικές αξιώσεις κατά του δημοσίου πενταετή παραγραφή».