Η Εφορία και το “στράγγισμα” όλων των διαθεσίμων, έχουν γίνει αιτία να αυξάνονται και πάλι (μετά από μήνες σταδιακών μειώσεων) τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες με ανησυχητικούς ρυθμούς. Ιδιαίτερα αυξημένες είναι οι τάσεις “μη πληρωμής” στα στεγαστικά δάνεια.
Τη στιγμή όμως που οι τράπεζες διαπιστώνουν το πρόβλημα και το αποδίδουν στα μειωμένα εισοδήματα και την Εφορία, δεν δείχνουν να λαμβάνουν υπόψη τους μία παράμετρο που αφορά στις ίδιες. Και συγκεκριμένα, στις επιλογές τους όσον αφορά στις ρυθμίσεις που ανακοινώνουν.
Τα “κουρέματα”, το “πάγωμα” μέρους των οφειλών πέραν της σημερινής αξίας των ακινήτων και άλλες ρυθμίσεις, τελικά, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αφορούν σε εκείνους που …δεν έχουν χρήματα όχι να πληρώσουν μικρότερες δόσεις, αλλά…ούτε μαντήλι να κλάψουν! Είναι τόση η γραφειοκρατία και τόσες οι προυποθέσεις που πρέπει να έχει ο οφειλέτης προκειμένου να τύχει της ρύθμισης, που ουσιαστικά ελάχιστους αφορά.
Την ίδια στιγμή, δανειολήπτες που κατέβαλαν με υπερπροσπάθεια τις δόσεις τους, διαπιστώνουν ότι για αυτούς, καμία απολύτως “επιβράβευση” δεν υπάρχει. Η συνέπεια, θεωρείται…καθήκον.
Πολλοί λοιπόν από τους συνεπείς, αποφασίζουν να γίνουν…ασυνεπείς, μήπως και το “σύστημα” καταλάβει ότι, αν μη τι άλλο, δεν είναι κορόιδα. Ροκανίζουν λοιπόν και αυτοί τον χρόνο, ώστε η οφειλή τους να κοκκινήσει και να κληθούν πλέον ως …κόκκινοι από τις τράπεζες, προκειμένου να πάρουν ένα “πακέτο” ρύθμισης.
Αντίστοιχα με τους ιδιώτες δανειολήπτες φαινόμενα, παρατηρούνται και στις ρυθμίσεις επιχειρηματικών δανείων. Πολυσυζητημένη τελευταία, η ρύθμιση των δανείων των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΛΙΒΑΝΗ από τρεις τράπεζες, ανάλογη της οποίας δεν έχουν δει άλλες εταιρείες.
Η “Αχίλλειος” λοιπόν πτέρνα της πολιτικής για να ανακτήσουν οι τράπεζες όσο περισσότερα ποσά είναι εφικτό να ανακτηθούν, βρίσκεται στον πυρήνα των ίδιων των ρυθμίσεων. Με τους κόκκινους να …επιβραβεύονται και με τους συνεπείς να πληρώνουν αγόγγυστα, το αποτέλεσμα δεν θα είναι το προσδοκόμενο.