Πανικός, απελπισία, σύγχυση και αγωνία προπολεμικής ή δικτατορικής ατμόσφαιρας επικρατεί από προχθές στην επιχειρηματική αγορά, όπου αρχίζει να διακρίνεται ως επόμενη εικόνα η πλήρης απώλειας της ψυχραιμίας.
Πρόκειται για ένα κλίμα που άρχισαν να εισπράττουν ήδη ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων που μεταφέρουν την αγωνία και την απελπισία τους σε όλα τα επίπεδα των εργαζομένων.
Αυτή την στιγμή εκατοντάδες επιχειρήσεις, κυρίως του μικρομεσαίου χώρου της μεταποίησης αλλά και του μεσαίου εμπορίου, θεωρούν ότι οι καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις ξεπερνούν ακόμη και τα ογκώδη προβλήματα της δύσβατης εφαρμογής της συμφωνίας των Βρυξελλών και κάνουν ορατή μέχρι και την εγκληματική έξοδό μας από την Ευρώπη, με συνέπεια από την μία πλευρά την ενδυνάμωση της τάσης φυγής από την Ελλάδα όλων των επιχειρήσεων που μπορούν να γίνουν αποδεκτές σε γειτονικά εδάφη και, από την άλλη, την απελπιστική συρρίκνωση αυτών που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να μεταναστεύσουν.
Το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων που ζουν ήδη μέσα στην ατμόσφαιρα αγωνίας και πανικού ανήκουν στον χώρο της μεταποίησης και συνδέονται με τους τομείς παραγωγής προϊόντων οικοδομής, οικιακών συσκευών, συναρμολόγησης και παραγωγής μερών οχημάτων, ηλεκτρικών ειδών, ειδών συσκευασίας, πλαστικών και χημικών προϊόντων πάσης φύσεως.
Οι παράγοντες που σχηματοποιούν την αγωνιώδη κατάσταση η οποία αναμένεται να καταλήξει σε επώδυνες αποφάσεις για χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα εστιάζονται:
– Στην πλήρη απογοήτευσή τους για τις προοπτικές θετικών πολιτικών εξελίξεων στον τόπο για τα επόμενα χρόνια.
– Στον ανεξέλεγκτο πλέον επαγγελματισμό των πολιτικών της χώρας που τον παρομοιάζουν με τον τρόπο λειτουργίας των οικογενειών της μαφίας.
– Στην πλήρη αποστασιοποίηση των τραπεζών από τις εξελίξεις στην πολιτική και οικονομική σκηνή και ιδίως από τις έκτακτες ανάγκες χρηματοδότησης της οικονομίας για αναθέρμανση και αναθέρμανση και ανάκαμψη από την κρίση.
– Στην άρνηση του τραπεζικού συστήματος στο σύνολό του να σχεδιάσει μεθοδεύσεις ενίσχυσης των επιχειρήσεων για να καλύψουν την μεταβατική περίοδο μέχρι η οικονομία να φθάσει σε σημείο κανονικών ρυθμών.
– Στην υποχρέωσή τους να αντικαταστήσουν με μετρητά τις συναλλαγές τους με ξένες τράπεζες, αφού κανείς σχεδόν δεν δέχεται εγγυητικές επιστολές ελληνικών τραπεζών και πολύ περισσότερο εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου.
– Στην απαξίωση των μετοχών των εισηγμένων εταιριών στο ελληνικό Χρηματιστηρίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κεφάλαιά τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία.
– Στην συνεχιζόμενη εξαγορά χρεών από ελληνικές τράπεζες πολλών επιχειρήσεων ακόμη και εκείνων που βρίσκονται σε φάση εξυγίανσης.
– Στην ασάφεια που επικρατεί ακόμη για τις εργασιακές σχέσεις και τις προοπτικές των ασφαλιστικών ταμείων και του ασφαλιστικού γενικότερα.
Σε συζητήσεις ομάδων επιχειρηματιών που έγιναν στο πλαίσιο άτυπων συσκέψεων σε κλαδικές και περιφερειακές οργανώσεις προέκυψε ως συμπέρασμα ότι η πολιτική κρίση είναι εκείνη που διαγράφει κάθε αισιοδοξία και ελπίδα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.
Είναι σημαντικό ότι στις συζητήσεις αυτές διαπιστώθηκε μεταξύ άλλων και πλήρες «πάγωμα» κάθε συζήτησης που προϋπήρχε με ξένους κεφαλαιούχους και επενδυτές ενδιαφερομένους για συνεργασίες με ελληνικές επιχειρήσεις σε σημαντικούς τομείς, όπως είναι ο βιομηχανικός τομέας της αγροτικής οικονομίας, η αξιοποίηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας και ο χώρος των παραγωγής προϊόντων αμύνης.
Πηγή:www.capital.gr