Α – η τράπεζα δανείζει σε κάποιον €10.000 για να αγοράσει έπιπλα. Δεν έχει σημασια αν έκανε προσημείωση. Με την υπογραφή του είναι υπεύθυνος ώσπου να πεθάνει με την περιουσία του (Ελληνικοί νόμοι).
Β – ο δανειολήπτης πληρώνει σε λίγα χρόνια τις €9.000 (αλλά τα €4.000 είναι τόκοι και χρεώσεις υπερημερίας)
Γ – ο δανειολήπτης χάνει τη δουλειά του ή είναι ελεύθερος επαγγελματίας και με 80% υπερφορολόγηση δεν έχει ουτε να φάει, όχι να πληρώσει την τράπεζα
Δ – η τράπεζα δεν κανει την κατάσχεση
Ε – η τράπεζα πουλάει το δάνειο στον «ξάδερφο» πχ για €500 της ονομαστικής αξίας €9.000 δάνειο
Ζ – η τράπεζα ανακεφαλαιοποιεί την ζημιά με λεφτά των φορολογουμένων δηλαδή δικά σου
Η – το ενέχυρο όμως είναι πχ δεκαπλάσιο από το κεφαλαιο του δανείου 5.000€ κεφάλαιο δανείου (για έπιπλα) με €50.000 αξία ακινήτου
Θ – ο «ξάδερφος» κάνει την κατάσχεση και πλειστηριάζει ή απλά πωλεί σε τιμή €10.000 σε άλλον «ξάδελφο Β»
Ι – ο δανειολήπτης χάνει το σπίτι του
Κ – ο «ξάδερφος Α» γίνεται δισεκατομμυριούχος σε Ευρώ
Λ – ο «ξάδερφος Β» γίνεται δισεκατομμυριούχος σε Ευρώ
Μ – η τράπεζα συνεχίζει να ανακεφαλαιοποιείται με καθυστέρηση απόδοσης φορολογίας επί των κερδών της για 60% της ζημίας που «έγραψε» από την πώληση του κόκκινου δανείου στον «ξάδερφο Α»
Κομπίνα, ε;;
Και συ κώπτεσαι για να μην κουρέψει το δάνειο η τράπεζα από €9.000 ονομαστική αλλά €5.000 πραγματικό κεφάλαιο, σε €2.500!!
Για ρώτα κανένα «ξάδερφο»!