Η πεποίθηση οτι τελικά δεν θα αποφύγουμε το «ατύχημα» και οτι θα «γλυστρίσουμε» στη δραχμή κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους μήνες, έχει αρχίσει πλέον να επικρατεί σε πολλούς που ασχολούνται με την οικονομία.
Γιατί όμως να φτάσουμε εκεί;
Η λογική αυτών που θεωρούν οτι δεν θα αποφύγουμε το ατύχημα, λέει οτι εφόσον η κυβέρνηση δεν μπορεί να μειώσει το έλλειμμα και να μπεί σε πρωτογεννές πλεόνασμα, αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση. Στην ουσία , λένε και έχουν δίκιο, οτι δεν έχουμε φτάσει ακόμη εκεί, επειδή η Ευρώπη συνεχίζει να μας δίνει λεφτά προκειμένου να αποφύγουμε την πτώχευση. Θεωρούν όμως – και μάλλον έχουν πάλι δίκιο – οτι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον και οτι πλησιάζει η ώρα που οι δόσεις θα σταματήσουν να εκταμιεύονται.
Αν αυτά ισχύουν, είμαστε πράγματι πολύ κοντά σε αυτή τη στιγμή.
Για να σοβαρευτούμε όμως:
Είναι πράγματι ανέφικτο να περάσουμε σε πρωτογεννές πλεόνασμα το 2012;
Φυσικά και δεν είναι.
Απλώς χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και σκληρή προσπάθεια με προσήλωση στους στόχους απο το σύνολο των υπουργών και των δημοσίων υπαλλήλων. Και θέλω να θέσω το θέμα της ευθύνης των ιδίων των Δημοσίων υπαλλήλων αλλά και της δυνατότητας που έχουν να συμβάλουν στην επίλυση του προβλήματος.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι απειλούνται άμεσα είτε με απόλυση (εφεδρεία προς το παρόν αλλά απόλυση σύντομα) είναι οι μόνοι που γνωρίζουν πολύ καλά «που ξοδεύονται τα λεφτά». Γνωρίζουν ποιές είναι οι σπατάλες, που πάνε οι μίζες, ποιά είναι τα παράλογα έξοδα. Μέχρι στιγμής δεν έχουν κάνει τίποτα για αυτό. Όμως αν η ΑΔΕΔΥ ήταν σοβαρή, (που δεν είναι αλλά πρέπει να γίνει για το καλό των μελών της) θα μπορούσε να αποκαλύψει την αληθινή κατάσταση του δημοσίου.
Τι εννοώ;
Οτι θα μπορούσε να βγεί δημοσίως με στοιχεία και να αποκαλύψει πόσα λεφτά σπαταλιώνται απο τους πολιτικούς αλλά και απο τις υπηρεσίες χωρίς λόγο. Θα μπορούσε να υποδείξει ποιές δαπάνες μπορούν άμεσα να κοπούν και τι εξοικονόμηση θα είχαμε αν τις κόβαμε. Μπορεί να απαιτήσει απο τους υπουργούς και τα κόμματα να κόψουν αυτές τις δαπάνες αντί να χαρατσώνουν τους πολίτες ή να κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις.
Πώς θα μπορούσε να το κάνει αυτό η ΑΔΕΔΥ;
Εκτός του ότοι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι γνωρίζουν το τι γίνεται μέσα στη δημόσια υπηρεσία ή στο υπουργείο στο οποίο δουλεύουν, έχουν στα χέρια τους όλα τα στοιχεία αναλυτικά απο το γενικό Λογιστήριο του κράτους. Και είναι οι μόνοι που έχουν αυτά τα στοιχεία και αυτή τη γνώση. Και φυσικά διαθέτουν το ανθρώπινο δυναμικό και την τεχνογνωσία να τα επεξεργαστούν, να βγάλουν συμπεράσματα και να προτείνουν λύσεις.
Γιατί δεν το κάνουν;
Δεν γνωρίζω γιατί δεν το κάνουν, υποθέτω οτι η ηγεσία τους είναι ακόμη προσκολλημένοι στις διαδηλώσεις και τις απεργίες ώς μοναδικό τρόπο αντίστασης και προστασίας των δικαιωμάτων τους. Όμως αυτό πρέπει να αλλάξει. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις δεν τους προστατεύουν πιά. Για να προστατεύσουν τα δικαιώματα τους πρέπει να συμβάλουν στην εξυγίανση του συστήματος, επιλύοντας τα προβλήματα, μέρος των οποίων είναι οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Κατά τη γνώμη μου, ο βασικός σύμμαχος του Λουκά Παπαδήμου και του Φίλιππου Σαχινίδη (μην τον ξεχνάμε αυτόν τον επίμονο υφυπουργό που προσπαθεί κρυμμένος στην αφάνεια να κόψει οτι μπορεί απο τις δαπάνες με αντίπαλο ολόκληρο τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ) θα έπρεπε να είναι οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και η ΑΔΕΔΥ συντονισμένα και μεθοδικά.
Αν η ΑΔΕΔΥ υιοθετήσει αυτή τη λογική και ξεκινήσει μια συντονισμένη ρποσπάθεια, τότε ίσως καταφέρουμε να βγάλουμε πρωτογεννές πελόνασμα πολύ πιο γρήγορα απο ότι νομίζουμε και πολύ πιο ανώδυνα.
www.exipno.gr