Αυτό, που συμβαίνει στη χώρα μας, δεν νομίζω ότι έχει καταγραφεί σε κανένα σύγχρονο κράτος. Ούτε σε τριτοκοσμικά !
Εδώ και δύο χρόνια, οι χαράσσοντες την οικονομική πολιτική της χώρας απευθύνουν διαρκείς εκκλήσεις στους καταθέτες να μη μεταφέρουν τα χρήματά τους εκτός Ελλάδας. Επιχειρούν, δηλαδή, και ορθώς, να σταματήσουν την εκροή καταθέσεων προς τράπεζες του εξωτερικού (δεν θα συζητήσουμε τώρα αν την προκάλεσαν με δηλώσεις και λάθος χειρισμούς τους).
Ταυτόχρονα, στήριζαν και εξακολουθούν να στηρίζουν τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα με την παροχή εγγυήσεων και ρευστότητας.
Την ώρα, λοιπόν, που μέρος του νέου δανείου κατευθύνεται στη στήριξη των τραπεζών…
Την ώρα, που το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο (άρα και οι φορολογούμενοι) πληρώνουν το κόστος ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος…
Την ώρα, που τρομάζει η φυγή κεφαλαίων προς την αλλοδαπή…
…το υπουργείο Οικονομικών φαίνεται ότι κάνει τα πάντα για να αδειάσει ακόμα περισσότερο τα ταμεία των τραπεζών.
Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η ξαφνική και μαζική έκδοση εγκυκλίων από το υπουργείο Οικονομικών, που έχει ήδη φέρει αναστάτωση στους Έλληνες καταθέτες και έχει ήδη προκαλέσει μίνι bank run.
Την προηγούμενη εβδομάδα, έγινε γνωστό ότι θα δημιουργηθεί μια νέα υπηρεσία στο ΚΕΠΥΟ, που θα ελέγχει – μεταξύ άλλων – όλες τις κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών. Προαναγγέλθηκε στην ουσία μια λειτουργία, την οποία δεν είναι έτοιμη να στηρίξει η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων. Αποτέλεσμα;
Την επόμενη μέρα, όπως αποκάλυψε το 24h.gr, καταθέτες – ακόμα και καθόλα νόμιμοι φορολογικά – έσπευδαν να σηκώσουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες.
Δεν πέρασε μια εβδομάδα και εκδόθηκε ακόμη μία εγκύκλιος, η οποία προβλέπει πως η εφορία θα μπορεί να κατάσχει χρήματα απευθείας από τις καταθέσεις, όταν υπάρχουν οφειλές του φορολογουμένου, χωρίς να τον έχει καλέσει προηγουμένως για εξηγήσεις ! Πέραν του τριτοκοσμικού του χαρακτήρα, το συγκεκριμένο μέτρο κάθε άλλο παρά βοηθά στην αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης, που είναι απαραίτητο για το τραπεζικό σύστημα.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει επιτέλους κάποιος να αποφασίσει τη λήψη επί της ουσίας μέτρων κατά της φοροδιαφυγής και να σταματήσει τις εύκολες λύσεις και τις επικοινωνιακού χαρακτήρα «ασπιρίνες», που συντηρούν και μεγεθύνουν το πρόβλημα.
Αλλιώς, η ζημιά θα είναι ακόμη μεγαλύτερη και η πληγή θα μεγαλώνει όσο περνάει ο καιρός.